Michael Prins - Rivertown Fairytales

Het is mij vanwege lichte allergieën voor talentenjachten en Giel Beelen ontgaan, maar Michael Prins heeft eerder dit jaar de tweede editie van de beste singer-songwriter van Nederland gewonnen, door in de finale onder andere de in brede kring geprezen Maaike Ouboter te verslaan. Diezelfde Michael Prins debuteert nu met Rivertown Fairytales, dat meteen uit twee cd’s bestaat. Debuteren met een dubbelalbum lijkt overambitieus, maar Michael Prins heeft meer dan acht jaar gewerkt aan dit debuut en uiteindelijk zijn 21 beste songs geselecteerd. Ik begon zonder enige verwachtingen aan Rivertown Fairytales, maar Michael Prins had me eigenlijk direct in de openingstrack al te pakken. Rivertown Fairytales staat vol met ingetogen luisterliedjes die bijna dwingen tot luisteren. Michael Prins beschikt over een mooie warme stem met een doorleefd randje. Het is een stem die prachtig past bij de sobere, maar bijzonder mooie instrumentatie op de plaat. De akoestische gitaar en in mindere mate piano bepalen voor een belangrijk deel het geluid op het debuut van Michael Prins, maar door subtiel gebruik van andere instrumenten waaronder orgel en cello, is dit geluid veel voller dan je op basis van het bovengenoemde zou verwachten. Rivertown Fairytales is een mooie stemmige plaat die perfect past bij het huidige seizoen. Veel songs hebben een wat donkere ondertoon, maar het debuut van Michael Prins is zeker geen sombere plaat. Invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek (met name folk en blues en hiernaast een vleugje country en soul) zijn prominent aanwezig in de songs van Michael Prins, maar op een of andere manier klinkt Michael Prins anders dan zijn Amerikaanse collega’s. Toen ik begon aan de beluistering van 21 ingetogen songs ging ik er van uit dat de aandacht na een paar songs wel wat zou verslappen, maar het tegenstelde bleek het geval. Rivertown Fairytales is een plaat die je langzaam opslokt en alleen maar beter, mooier, indringender en indrukwekkender wordt. Michael Prins heeft een duidelijke voorkeur voor ingetogen luisterliedjes, maar hij zorgt er wel voor dat deze niet eenvormig klinken. Dit doet hij aan de ene kant door een steeds net wat andere instrumentatie te kiezen, maar ook de stem van Michael Prins beschikt over uiteenlopende kleuren, waardoor hij het ene moment klinkt als een doorleefde Amerikaanse troubadour en het volgende moment Jeff Buckley naar de kroon steekt. Wat Rivertown Fairytales uiteindelijk zo bijzonder maakt is dat Michael Prins er in slaagt om invloeden van de klassieke singer-songwriters uit het verleden te combineren met die van de wat eigenzinnigere muzikanten uit het huidige rootssegment. Wat Rivertown Fairytales uiteindelijk zo mooi en indringend maakt is het vermogen om songs te schrijven en te vertolken die de  luisteraar diep ontroeren. Michael Prins slaagt hier 21 keer in. De beste van Nederland is hij volgens de tv-kijkers al, maar de rest van de wereld lonkt. Prachtplaat. Erwin Zijleman