Het feit dat Bryan Ferry volgend jaar zijn 70e verjaardag hoopt te vieren zegt me niet zoveel en met de bewering dat zijn beste werk inmiddels heel ver achter hem ligt ben ik het niet eens. Natuurlijk is Bryan Ferry al heel lang niet meer zo vernieuwend als hij in de eerste jaren van Roxy Music was, maar heeft hij de afgelopen twee decennia slechte platen gemaakt? Nee, wat mij betreft niet.
Bryan Ferry borduurt weliswaar al heel lang voort op het geluid van de latere Roxy Music platen (Avalon uit 1982 en Flesh & Blood uit 1980), maar als ik een Bryan Ferry plaat opzet ben ik altijd heel snel om.
Het gebeurde me ook weer bij beluistering van Bryan Ferry’s nieuwe plaat Avonmore. Bryan Ferry is inmiddels aardig op leeftijd, maar heeft voor de cover van zijn nieuwe plaat gekozen voor een foto uit zijn beste jaren. Daar is niets mis mee, want Bryan Ferry klinkt in vocaal opzicht ook nog als in zijn beste jaren.
In muzikaal opzicht grijpt Bryan Ferry ook dit keer terug op de latere platen van Roxy Music, en dit keer met name Flesh & Blood, en een hierop aansluitende soloplaat als Boys And Girls uit 1985. Dit betekent dat op Avonmore is gekozen voor een gepolijst maar gloedvol geluid. Het is een warm en vol geluid dat nog altijd als een warme jas om de stem van Bryan Ferry heen valt.
Live heeft de stem van Bryan Ferry inmiddels wel last van flink wat slijtage, maar op Avonmore klinkt hij geweldig en draagt het dunne laagje gruis op de stembanden alleen maar in positieve zin bij aan het geluid van de plaat.
Avonmore bevat acht nieuwe Bryan Ferry songs en twee covers, die van Send In The Clowns is wat overbodig, maar de bijna verstilde versie van Robert Palmer’s Johnny & Mary is echt prachtig, zeker omdat Ferry in deze track een stuk kwetsbaarder klinkt dan op de rest van de plaat.
De songs van Bryan Ferry zijn zoals altijd knap en tijdloos en worden omhoog getild door de uitstekende zang en de buitengewoon fraaie productie van Rhett Davies, met wie Bryan Ferry inmiddels al heel wat jaren samen werkt.
Natuurlijk is Avonmore vooral een nostalgisch klinkende plaat, die je onmiddellijk mee terug sleept naar de jaren 80. Dat zal niet voor iedereen een genoegen zijn, maar persoonlijk ben ik van mening dat er niet veel muziek uit de jaren 80 is die de tand des tijd zo goed heeft doorstaan als de genoemde slotakkoorden van Roxy Music. Avonmore voelt daarom als het warme bad waarop ik van te voren gehoopt had. Het is een bekend bad, maar het voelt nog steeds geweldig. Erwin Zijleman
cd 
LP