Jimmy Somerville timmerde in de jaren 80 stevig aan de weg als zanger van eerst Bronski Beat en later The Communards, maar sinds het begin van de jaren 90 heb ik zijn opvallend hoge stemgeluid eerlijk gezegd nauwelijks meer gehoord. Vorig jaar zag ik de goede man nog in een Youtube-filmpje waarin hij een straatmuzikant bijstond in zijn vertolking van Bronski Beat’s Smalltown Boy, maar niets wees toen op een comeback van Jimmy Somerville.
Uit het niets (voor mij dan; de echte liefhebbers hebben ongetwijfeld Somerville’s eerdere soloplaten opgepikt) is Jimmy Somerville echter terug met Homage.
Op Homage brengt hij, de titel zegt het al, een eerbetoon. Na een paar noten weet je al waaraan de Schotse zanger een eerbetoon brengt, want de eerste noten van Homage nemen je onmiddellijk mee terug naar de hoogtijdagen van de disco. Terug dus naar de jaren 70. Terug naar de tijd van glinsterende discobollen, dansvloeren in oplichtende kleuren, foute danspasjes en outfits met hele wijde pijpen.
Het past allemaal uitstekend bij de stem van Jimmy Somerville, want zijn hoge en wat mij betreft ook altijd wat dunne stemgeluid bloeit volledig op in de authentiek aandoende discoklanken op Homage.
Hommage bevat alle ingrediënten van de in het jaren 70 zo populaire genre. Gitaarloopjes die zo van Chic’s Nile Rodgers hadden kunnen zijn, modervette baslijnen en drumwerk, licht kitscherige strijkers en blazers, dwingende achtergrondvocalen en natuurlijk songs die stil zitten lastig of zelfs onmogelijk maken.
Jimmy Somerville voelt zich in dit geluid als een vis in het water. Hij is naar eigen zeggen opgegroeid met en in muzikaal opzicht gevormd door de discoklanken uit de jaren 70 en dat hoor je. Homage is een geïnspireerd klinkende plaat waar het plezier van af spat.
Het is knap hoe Jimmy Somerville samen met producer John Winfield een geluid heeft neergezet dat je onmiddellijk mee terug neemt naar de hoogtijdagen van de discomuziek en dat in kwalitatief opzicht niet onder doet voor het beste uit deze periode. Het is bovendien een gevarieerd geluid dat alle zijden van de jaren 70 disco belicht.
Homage biedt volop ruimte aan uptempo discomuziek, maar biedt ook plaats aan het net wat meer ingetogen en zwoelere werk. Homage bevat 12 tracks en al deze tracks knallen werkelijk uit de speakers.
Natuurlijk balanceert Jimmy Somerville meer dan eens op de grens van kunst en kitsch en een aantal keer overschrijdt de Schot deze grens aan de verkeerde kant, maar hoort dat niet een beetje bij dit genre? Ik vind van wel.
70s disco staat momenteel weer volop in de belangstelling, maar er zijn niet veel muzikanten die het genre op zulke overtuigende wijze tot leven weten te brengen als Jimmy Somerville doet op Homage. Als je iets of iemand een eerbetoon wilt brengen moet je het ook goed doen en dat is precies wat Jimmy Somerville op Homage heeft gedaan. Petje af. Erwin Zijleman
cd 
2 LP's