Ik heb tot dusver een zwak voor de platen van Maïa Vidal. De Amerikaanse muzikante met Frans, Duits en Japans bloed maakte met God Is My Bike en Spaces ✩ twee platen die in meerdere opzichten wisten te verrassen. ‘Waar de meeste muzikanten vooral binnen de lijntjes kleuren, vergeet Maïa Vidal de lijntjes’ schreef ik in mijn recensie van Spaces ✩ . Toch maakte Maïa Vidal op haar eerste twee platen zeker geen ontoegankelijke muziek.
De popliedjes van Maïa Vidal zijn tot dusver intiem en sprookjesachtig en het zijn popliedjes die ook in een sobere muzikale setting moeiteloos overeind zouden blijven. Voor een sobere muzikale setting ben je bij Maïa Vidal echter aan het verkeerde adres.
Op You’re The Waves heeft Maïa Vidal haar bijzondere geluid wel wat gestroomlijnd. Het van de hak op de tak springende instrumentarium van haar vorige platen is verruild voor een grotendeels elektronisch klankentapijt, maar het is wel een heel spannend elektronisch klankentapijt vol bijzondere klanken, speelse ritmes en kleuren die lak hebben aan de lijntjes.
Ondanks het wat dikker aangezette instrumentarium blijven de popliedjes van Maïa Vidal intiem. You’re The Waves is een plaat die je makkelijk opslokt, waarna je wordt gegrepen door de vele lagen in de instrumentatie en de lieflijke vocalen van Maïa Vidal.
You’re The Waves lijkt op het eerste gehoor misschien wat toegankelijker dan zijn twee voorgangers, maar wat valt er weer veel te ontdekken en te genieten in de muziek van Maïa Vidal.
Het blijft muziek waar je van moet houden, maar als je houdt van de muziek van Maïa Vidal zoals ik doe is ook You’re The Waves weer een plaat om te koesteren. Van mij mag Maïa Vidal er dit keer de wereld mee veroveren. Erwin Zijleman
