De uit het Britse Norwich afkomstige Beth Orton is misschien niet heel productief, maar de platen die ze uitbrengt zijn zonder uitzondering interessant. Het in 1996 verschenen Trailer Park en het uit 1999 stammende Central Reservation zijn volgens vrijwel iedereen haar beste platen, maar persoonlijk was ik ook zeer gecharmeerd van het vier jaar geleden verschenen Sugaring Season, waarop de Britse singer-songwriter de elektronica volledig leek te hebben afgezworen.
De traditioneel aandoende plaat vol sprookjesachtige songs klonk hierdoor totaal anders dan zijn voorgangers, waarop elektronica mooi combineerde met de folky songs van de Britse singer-songwriter.
Het gebrek aan elektronica op Sugaring Season wordt volledig gecompenseerd op de nieuwe plaat van Beth Orton, Kidsticks. Beth Orton omarmt de elektronica op haar nieuwe plaat immers weer vol overgave en levert met Kidsticks niet alleen haar meest elektronische maar ook haar meest experimentele plaat tot dusver af.
Ondanks mijn zwak voor Sugaring Season ben ik zeer te spreken over de nieuwe plaat van Beth Orton. Het elektronische klankentapijt op de plaat is bijzonder intrigerend en bestaat uit vele lagen. Een deel van deze lagen wordt gevormd door bijzondere ritmes en beats die het prima doen op de dansvloer, maar Kidsticks maakt ook indruk met prachtige atmosferische elektronische klankentapijten en met experimentele klanken, die wel wat doen denken aan de klanken die Robert Fripp ooit tot Frippertronics doopte.
De elektronische klanken op Kidsticks maken geen geheim van bewondering voor de baanbrekende muziek van Kraftwerk, maar hebben ook goed geluisterd naar de Franse elektronica van bijvoorbeeld Daft Punk of naar elektronica uit de jaren 80. De muzikanten op de nieuwe plaat van Beth Orton slaan hiernaast volop nieuwe wegen in, waardoor Kidsticks buitengewoon spannend en avontuurlijk klinkt.
Het past verrassend goed bij de mooie en bijzondere stem van Beth Orton, die het volle en vrij dominante geluid op Kidsticks voorziet van mooie vocalen en doet alsof ze een gewone folkplaat heeft gemaakt.
Ik ga er van uit dat Kidsticks voor veel liefhebbers van de muziek van Beth Orton in eerste instantie wat zwaar op de maag zal liggen, maar bij mij kwam de plaat onmiddellijk aan als de spreekwoordelijke mokerslag.
Ik hou van de fascinerende elektronische klanken op de plaat en ik hou nog meer van de fraaie en herkenbare vocalen van Beth Orton. De combinatie van deze twee ingrediënten is zeker geen voor de hand liggende, maar het eindresultaat klinkt wat mij betreft fantastisch. Kidsticks is bovendien een plaat die nog heel lang doorgroeit, waarbij steeds weer nieuwe dingen boven komen drijven in het rijke en veelzijdige klankentapijt.
Beth Orton heeft met Kidsticks een plaat gemaakt die niemand van haar had verwacht na het traditionele Sugaring Season. Het siert haar en het geeft haar al zo mooie carrière wederom een even fraaie als spannende impuls. Erwin Zijleman
