Jason Falkner is bekend van de bands Jellyfish en The Grays en van een aantal prima soloplaten, terwijl hij als producer werkte voor onder andere Brendan Benson, Syd Arthur en Beck. Jason Falkner moet het nog altijd doen met een cultstatus, maar het is ook een muzikant die alles dat hij aanraakt in goud kan veranderen.
Alle reden dus om nieuwsgierig te zijn naar de samenwerking tussen John Brodeur en Jason Falkner, die het debuut van Bird Streets heeft opgeleverd.
De titelloze eerste plaat van Bird Streets is er een die bijzonder makkelijk overtuigt. Net als Jason Falkner heeft John Brodeur een uitstekend gevoel voor lekker in het gehoor liggende popliedjes. Het zijn popliedjes die in een aantal gevallen in het hokje powerpop passen, maar die ook meer ingetogen singer-songwriter muziek niet schuwen. Het zijn bovendien popliedjes die zich hebben laten inspireren door de groten uit de popmuziek, met een voorkeur voor popmuziek uit de jaren 60 en 70.
Het debuut van Bird Streets is een plaat vol songs die je al decennia lijkt te kennen, maar het zijn wel degelijk gloednieuwe popsongs van John Brodeur. De popsongs van Bird Streets doen soms wat Beatlesque aan, maar kunnen ook opschuiven richting de Beatlesque muziek die onder andere 10cc en Jeff Lynne na het uiteen vallen van de Fab Four zouden maken. De muziek van Bird Streets schuurt hiernaast dicht tegen de muziek van een band als The dB’s aan, maar kan ook stevig rocken en dan weer heel andere associaties oproepen.
Bij beluistering van het debuut van Bird Streets hoor je onmiddellijk dat Jason Falkner en John Brodeur lang hebben gesleuteld aan de plaat. De instrumentatie klinkt prachtig en zit vol mooie details, met een hoofdrol voor prachtig en veelkleurig gitaarwerk. Het is bovendien een zeer gevarieerde instrumentatie, die alle songs op de plaat voorziet van andere kleuren.
Wat voor de instrumentatie geldt, geldt ook voor de zang van John Brodeur. De Amerikaanse muzikant beschikt over een warm en aangenaam stemgeluid, maar het is ook een stemgeluid dat de songs op de plaat voorziet van een opvallend eigen geluid.
Het titelloze debuut van Bird Streets is hiernaast een eersteklas feelgood plaat. De songs die Jason Falkner en John Brodeur in elkaar hebben gesleuteld laten de zon uitbundig schijnen en strooien driftig met memorabele refreinen en honingzoete melodieën. De criticus zal beweren dat het debuut van Bird Streets weliswaar aangenaam klinkt, maar niet veel nieuws laat horen. Dat is deels het geval, want de plaat staat vol met songs die je al decennia denkt te kennen, maar aan de andere kant prikkelen de songs op de plaat stevig de fantasie en zit je steeds weer op het puntje van de stoel wanneer je al het moois wilt ontrafelen.
Ik laat me maar vooral leiden door het gevoel dat de plaat mij geeft en dat is een heerlijk gevoel. Iedere keer dat ik het debuut van Bird Streets hoor zijn de songs me weer wat dierbaarder en ben ik weer wat vrolijker. Knappe plaat wat mij betreft en vooral een hele lekkere plaat. Erwin Zijleman