De in Canton, Ohio, geboren Boz Scaggs debuteerde al in 1965 (al werd Boz bijna nergens uitgebracht), maar met het in 1969 verschenen Boz Scaggs maakte hij voor het eerst indruk. In de eerste helft van de jaren 70 maakte de Amerikaan een aantal hele sterke platen, waarna het verkoopsucces van Silk Degrees (ook een geweldige plaat overigens) volgde.
Hierna was Boz Scaggs lange tijd van de leg, want pas in de tweede helft van de jaren 90 maakte hij weer platen die qua niveau de concurrentie met zijn beste platen aan konden (met name Come On Home uit 1997 is geweldig). Ook in het nieuwe millennium kwam de Amerikaanse muzikant maar moeizaam op gang, maar met het in 2013 verschenen Memphis leverde Box Scaggs opnieuw een voltreffer af.
Op de in slechts drie dagen opgenomen plaat eerde de Amerikaanse muzikant, samen met topmuzikanten als Steve Jordan (die de plaat ook produceerde), Ray Parker Jr., Willie Weeks en een batterij strijkers en blazers, de soul en rhythm & blues zoals die in de late jaren 60 in Memphis werd gemaakt.
Memphis bleek de start van een heuse trilogie, die een vervolg kreeg met het in 2015 verschenen A Fool To Care en die wordt voltooid met het nu verschenen Out Of The Blues. A Fool To Care volgde drie jaar geleden grotendeels hetzelfde recept als zijn voorganger, maar Out Of The Blues is een net wat andere plaat.
Het derde deel van de trilogie werd niet geproduceerd door Steve Jordan (Ray Parker Jr. en Willie Weeks zijn wel van de partij), terwijl een aantal extra muzikanten meespelen, onder wie topgitaristen Doyle Bramhall II en Dylan gitarist Charlie Sexton en meesterdrummer Jim Keltner.
Op Out Of The Blues put Boz Scaggs deels uit zijn eigen archieven (songs van de eerdergenoemde platen Boz en Come On Home komen voorbij) en zoals altijd heeft Boz Scaggs een goede neus voor een aantal prima covers (waaronder een fraaie versie van Neil Young’s On The Beach).
Out Of The Blues klinkt wat minder soulvol dan zijn twee voorgangers en kiest vooral voor de blues en rhythm & blues. Het is vooral lekkere lome blues waarin piano en blazers zorgen voor een solide basis, waarna de topgitaristen op de plaat los mogen gaan en ook de mondharmonica en het orgel af en toe lekker mogen scheuren. Denk aan Robert Cray op zijn beste platen, maar dan met de hand van Boz Scaggs en gespeeld door de beste muzikanten voorhanden.
Boz Scaggs vierder eerder dit jaar zijn 74e verjaardag, maar ook op Out Of The Blues is hij weer uitstekend bij stem. Natuurlijk zit er wat meer gruis op zijn stembanden dan in de jaren 70, maar het zo herkenbare Boz Scaggs geluid is nog altijd aanwezig. De vooraf geplande trilogie is met deze plaat voltooid, maar ook deze plaat smaakt weer naar veel meer. Hopelijk schudt de oude rot nog een paar prima platen als deze uit zijn mouw. Erwin Zijleman