In veel van de recensies die tot dusver over de plaat zijn verschenen wordt melding gemaakt van dominante invloeden uit de Krautrock, terwijl ook de naam van Kraftwerk zo nu en dan opduikt, waardoor ik met extra veel belangstelling begon aan de beluistering van het debuut van The Vryll Society.
Bij eerste beluistering hoorde ik inderdaad wel wat invloeden uit de intrigerende Krautrock, maar heel dominant vond en vind ik de invloeden niet. Invloeden van Kraftwerk heb ik eerlijk gezegd nog niet kunnen ontdekken. Bij beluistering van Course Of The Satellite hoor ik vooral zeer verzorgde en hier en daar zelfs wat gepolijste popmuziek met vooral invloeden uit de (neo-)psychedelica, de 80s pop en de progrock.
Het is absoluut een bijzondere combinatie van invloeden, waardoor ik de muziek van The Vryll Society niet direct kan vergelijken met de muziek van anderen. En als het al lukt houdt de vergelijking meestal niet lang stand. Bij beluistering van Course Of The Satellite domineren wat mij betreft invloeden uit de psychedelica, waarbij de band uit Liverpool vooral raakt aan neo-psychedelische bands als Mercury Rev, Tame Impala en zeker ook aan The Coral in haar beste dagen.
Course Of The Satellite heeft hiernaast met grote regelmaat een 80s geluid, waarbij ik in het begin wat associaties had met een band als China Crisis, maar die vergelijking houdt uiteindelijk geen stand. Wanneer wordt gekozen voor wat complexere muziek kan ook zomaar een vleugje Yes opduiken, maar The Vryll Society draait ook haar hand niet om voor invloeden uit de 70s jazz-rock of kan opschuiven richting de zweverige klanken van bijvoorbeeld Sigur Rós.
Het maakt van het debuut van de band uit Liverpool een vat vol tegenstrijdigheden, maar zo voelt de muziek op de plaat zeker niet aan. Course Of The Satellite is voorzien van een warm geluid dat is volgestopt met lome zang en prachtige gitaarlijnen, die in meerdere lagen zijn opgenomen.
Het doet zeker op het eerste gehoor wat gepolijst aan, maar het debuut van The Vryll Society is ook een plaat die steeds nieuwe dingen en nieuwe lagen laat horen. Het zijn ook nog eens dingen en lagen van grote schoonheid, waardoor de plaat veel interessanter is dan je bij eerste en oppervlakkige beluistering zult vermoeden.
Course Of The Satellite valt bij aandachtige en herhaalde beluistering niet alleen op door de even verzorgde als fraaie instrumentatie, maar blijkt ook steeds meer invloeden in haar muziek te hebben verstopt, waarbij de band uit Liverpool met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de popmuziek loopt.
Ik weet nog dat ik het debuut van The Vryll Society een week of drie geleden vluchtig beluisterde en het allemaal net wat te glad en netjes vond, maar inmiddels kan ik geen genoeg krijgen van de veelkleurige muziek van de band. Zeker op de vroege ochtend en late avond is het heerlijk wegdromen op de aangename klanken van The Vryll Society, maar na enige gewenning is het een plaat voor alle momenten. Ik ben in ieder geval om. Erwin Zijleman