De Amerikaanse saxofonist Donny McCaslin is vooral bekend als de muzikant die mocht schitteren op Bowie’s Blackstar, maar met alleen de credits voor Blackstar doe je hem flink tekort. Samen met de andere muzikanten uit zijn kwartet en een aantal gastvocalisten heeft Donny McCaslin met Blow. een buitengewoon fascinerende plaat afgeleverd. Het is een plaat die begint bij de jazz, maar uiteindelijk ook genres als rock, pop, soul en progrock verkent. Blow. maakt het je nergens makkelijk, maar staat bol van het avontuur. Neem er de tijd voor en er komt steeds meer schoonheid aan de oppervlakte.
Bij het grote publiek werd Donny McCaslin echter pas bekend toen hij met zijn band opdook op de zwanenzang van David Bowie helemaal aan het begin van 2016. Het fascinerende saxofoonspel van de Amerikaanse muzikant speelde een belangrijke rol op Blackstar en tilde de plaat naar een nog wat hoger niveau.
Eind 2016 verscheen van Donny McCaslin het uitstekende Beyond Now, waarop de inspirerende samenwerking met David Bowie en de trieste dood van het pop icoon nog na ijlden en de New Yorkse saxofonist imponeerde met onder andere twee songs van de hand van David Bowie.
Inmiddels zijn we twee jaar verder en ligt er een nieuwe plaat van Donny McCaslin en zijn band in de winkel. Ook op Blow. werkt de New Yorkse saxofonist samen met de geweldige drummer Mark Giuliana, bassist Tim Lefebvre en toetsenist Jason Lindner, alleen ook van de partij op Blackstar. Naast een aantal extra gastmuzikanten, zijn er ook flink wat gastvocalisten te horen op de plaat, onder wie Mark Kozelek (de fraaie samenwerking tussen de twee krijgt volgend jaar een vervolg), Ryan Dahle en Gayle Ann Dorsey.
De meeste platen van Donny McCaslin kunnen in het hokje jazz worden geduwd, al zocht de Amerikaanse saxofonist al vaker de grenzen van de jazz op. Dat doet hij nog veel nadrukkelijker op Blow., dat af en toe nog wel in het hokje jazz past, maar zich ook veelvuldig buiten de grenzen van het genre begeeft.
Zeker wanneer de gastvocalisten worden ingezet schuift Blow. ver weg van de jazz en verkent het onder andere de soul en funk en de rock op een breed terrein. Dit laatste varieert van jazzrock, soul en funk tot progrock (denk meer aan King Crimson dan aan Genesis) of zelfs indie-rock; genres die ik tot dusver niet had gezocht achter Donny McCaslin. De New Yorkse muzikant moet echter zeker niet worden afgeschreven als jazzmuzikant, want wanneer de rock even naar de achtergrond wordt gedrongen, treden jazz en avant-garde direct naar de voorgrond. Het levert heel veel muzikaal vuurwerk op, waarbij het fascinerende saxofoonspel en het werkelijk fenomenale drumwerk, hier en daar flarden Blackstar naar boven brengen.
Blow. is zeker geen plaat die je aangenaam op de achtergrond laat voortkabbelen. Hiervoor gebeurt er veel te veel op de nieuwe plaat van Donny McCaslin en zijn medemuzikanten en strijken er bovendien te vaak passages flink tegen de haren in, zeker voor een ieder die de jazz normaal gesproken links laat liggen. Blow. laat zich lastig vergelijken met andere platen die recent zijn verschenen, maakt het je lang niet altijd makkelijk, maar is, als je je er voor open stelt, ook een plaat vol schoonheid en ongebreideld avontuur. Het is zeker geen plaat die ik dagelijks wil horen, maar zo af en toe mag Blow. de fantasie meedogenloos prikkelen en is het bovendien een goede aanleiding voor het weer eens opzetten van de klassieker Blackstar, die bijna drie jaar na dato nog steeds goed is voor kippenvel. Erwin Zijleman
De muziek van Donny McCaslin is ook verkrijgbaar via zijn bandcamp pagina: https://donnymccaslin.bandcamp.com/album/blow.