No Time For Love Songs is alweer het vierde album van het Amerikaanse duo The Mastersons, dat ook deel uitmaakt van de band van Steve Earle. Het is ook direct het beste album van het duo dat zich inmiddels in Los Angeles heeft gevestigd. Net als op hun vorige albums vermengen The Mastersons roots en met name countryrock met pop en dit keer is gekozen voor de westcoast pop uit de nieuwe thuisbasis. Het levert een tijdloos album op dat bijzonder aangenaam klinkt en dat met name in vocaal opzicht opzien baart. De zang op het album is prachtig en tilt No Time For Love Songs nog een stukje verder op.
Ondanks mijn liefde voor de eerste twee albums van The Mastersons heb ik het in 2017 verschenen Transient Lullaby gemist of vond ik het album niet goed genoeg, ik weet het echt niet meer. Het deze week verschenen No Time For Love Songs lag echter direct op de goede stapel en meteen bij eerste beluistering viel ik weer als een blok voor de muziek van het Amerikaanse tweetal.
Chris Masterson en Eleanor Whitmore maken inmiddels een jaar of tien samen muziek, zijn geliefden en maken ook nog eens deel uit van The Dukes, de band van Steve Earle. De twee Amerikaanse muzikanten leefden de afgelopen jaren als nomaden en hebben zich na een verblijf in Austin, Brooklyn en Terlingua nu in Los Angeles gevestigd. In Los Angeles namen ze, samen met producer Shooter Jennings hun nieuwe album op en het is een uitstekend album geworden.
Ook No Time For Love Songs is een album dat in het hokje Americana past, want ook dit keer maken Chris Masterson en Eleanor Whitmore geen geheim voor hun liefde voor Amerikaanse rootsmuziek in het algemeen en countryrock in het bijzonder. No Time For Love Songs is een warm klinkend album vol echo’s uit het verleden en dan met name echo’s van de countryrock uit de jaren 70.
De muzikanten op het album spelen competent en de productie van Shooter Jennings is mooi en tijdloos, maar het zijn ook dit keer Chris Masterson en Eleanor Whitmore die de meeste aandacht opeisen. Beiden zijn voorzien van een mooie stem, maar het zijn ook nog eens stemmen die elkaar prachtig weten te versterken.
Het roept ook dit keer associaties op met de duetten van Gram Parsons en Emmylou Harris, maar The Mastersons hebben ook hun zwak voor pop niet verloren. Invloeden uit de pop zoeken ze dicht keer dicht bij huis in Los Angeles, maar wel een flink stuk terug in de tijd. No Time For Love Songs bevat flink wat invloeden uit de 70s Westcoast pop en klinkt meer dan eens als een rootsy versie van Fleetwood Mac in haar meest succesvolle jaren.
Het levert een album op dat bijzonder makkelijk vermaakt, maar No Time For Love Songs van The Mastersons is ook een heel goed album. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal bijzonder lekker en bovendien zeer gevarieerd, maar het is met name de stem van Eleanor Whitmore die indruk maakt in de tijdloze popsongs op het album. Zeker de songs die zwaar leunen op haar zang eisen de aandacht nadrukkelijk op, maar ook wanneer The Mastersons kiezen voor prachtig melodieuze popliedjes met een beetje roots, een beetje pop en een klein beetje psychedelica houdt het Amerikaanse tweetal de aandacht makkelijk vast.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik The Mastersons na hun eerste twee albums wat uit het oog was verloren, maar met hun vierde en beste album heb ik het tweetal weer op het netvlies (en het trommelvlies). Erwin Zijleman
Koop The Mastersons - No Time For Love Songs cd bij Amazon.nl voor 16,26
Koop The Mastersons - No Time for Love Songs LP bij Amazon.nl voor 30,49
