De liefde was in een tijd vol ellende het enige lichtpuntje in het leven van de Franse muzikant Lian Ray. Deze liefde duurde niet lang, maar Rose inspireerde Lian Ray wel tot een album vol romantiek en weemoed en een album vol prachtige songs. Het album werd al in 2012 en 2013 gemaakt, waarna de release eind vorig jaar ook nog eens werd uitgesteld, maar eindelijk kunnen we dan genieten van de smaakvol georkestreerde en prachtig gezongen songs van de Fransman, die nooit een geheim maakt van zijn bewondering voor het werk dat Serge Gainsbourg in de jaren 70 afleverde, maar ook met minstens één been in het heden staat.
Ondanks de bijzondere omstandigheden van het moment werd vastgehouden aan dit plan, waardoor het debuut van Lian Ray gewoon verscheen deze week. Of dat goed uitpakt zal de tijd leren, maar Rose van Lian Ray, dat overigens is verschenen op het Nederlandse kwaliteitslabel Snowstar Records, is absoluut een album dat aandacht verdient.
Voor Lian Ray zelf waren de paar maanden uitstel waarschijnlijk niet zo heel erg, want Rose werd al in 2012 en 2013 opgenomen. Lian Ray woonde destijds in Berlijn en leefde aan de zelfkant van de maatschappij. Een van de weinige lichtpuntjes in een leven vol depressies, drugs en andere ellende was de liefde voor een vrouw met de naam Rose. De relatie met Rose hield uiteindelijk niet heel lang stand, maar inspireerde Lian Ray wel tot een album vol romantiek.
Volgens het persbericht bij het album moet Rose van Lian Ray worden gezien als een hommage aan Serge Gainsbourg’s legendarische Histoire de Melody Nelson, waarmee de lat direct hoog en waarschijnlijk onbereikbaar hoog wordt gelegd. Het album van de grootste muzikant uit de geschiedenis van de Franse popmuziek was in 1971 een eerbetoon aan zijn muse Jane Birkin, maar stiekem ook aan Vladimir Nabokov’s Lolita. Het is een album dat moet worden geschaard onder de klassiekers uit de popmuziek.
Zover is Lian Ray met zijn debuut natuurlijk nog lang niet, maar Rose is een wonderschoon album. Het is een album met zeer smaakvol en stemmig gearrangeerde songs, waarin piano en strijkers een voorname rol spelen, maar waarin ook opeens een stevige gitaar of een ander bijzonder accent kan opduiken.
In een aantal songs keert Lian Ray terug naar de Franse popmuziek van Serge Gainsbourg uit de vroege jaren 70, maar Rose heeft ook vaak een wat moderner geluid. Het debuut van Lian Ray is een voornamelijk ingetogen album, maar de Franse muzikant is ook niet vies van drama en bombast. Het doet me af en toe wel wat denken aan het glorieuze debuut van Gavin Friday, al was dat een stuk theatraler.
De songs van Lian Ray zijn over het algemeen behoorlijk toegankelijk en klinken naast Frans vooral Brits met een voorliefde voor tijdloze singer-songwriter muziek. De tegenwoordig in Amsterdam woonachtige muzikant heeft zijn songs niet alleen smaakvol ingekleurd, maar is ook voorzien van een bijzonder aangenaam stemgeluid, dat de stemmige maar ook romantische songs voorziet van veel gevoel en emotie.
Ik heb het album, zoals gezegd, al heel lang in huis en ben inmiddels behoorlijk verknocht geraakt aan de prachtige songs op het album. Het zijn momenteel bijzondere en niet altijd makkelijke tijden, maar dit prachtige album van Lian Ray zorgt met de wonderschone songs en de warme klanken absoluut voor troost. Erwin Zijleman
De muziek van Lian Ray is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van Snowstar Records: https://snowstar.bandcamp.com/album/rose.