Het voelt nog als de dag van gisteren dat een jonge Maria McKee de geweldige band Lone Justice aanvoerde, maar het is inmiddels echt 35 jaar geleden. Na een aantal prima soloalbums, waaronder de klassieker You Gotta Sin To Get Saved, werd het na 2007 stil rond de Amerikaanse zangeres, maar opeens is ze terug. Terug met een zwaar aangezet album vol pathos en drama, waarin zowel in instrumentaal als in vocaal opzicht zeer stevig wordt uitgepakt. Het zal voor velen wat teveel van het goede zijn, maar ik word weer genadeloos ingepakt door Maria McKee, net als in 1985 met het debuut van Lone Justice.
Lone Justice werd zeer warm onthaald, maar toen het tweede album van de band een jaar later verscheen was het doek eigenlijk al gevallen. Maria McKee begon aan een solocarrière en debuteerde in 1989 met een titelloos album dat toch een beetje tegenviel, onder andere omdat producer Mitchell Froom wel erg veel polijst had gebruikt.
Een jaar later scoorde de Amerikaanse zangeres overigens wel een wereldhit met het van een filmsoundtrack afkomstige Show Me Heaven, maar persoonlijk vond ik het in 1993 verschenen You Gotta Sin To Get Saved veel indrukwekkender. Het album mag wat mij betreft worden gerekend tot de kroonjuwelen van de alt-country en legde de lat oog voor de albums die zouden volgen.
Maria McKee zou tussen 1996 en 2007 nog vier studioalbums en twee live-albums afleveren. Wat mij betreft allemaal niet zo goed als You Gotta Sin To Get Saved, maar stuk voor stuk de moeite waard. De afgelopen 13 jaar dook de naam van Maria McKee helaas nauwelijks meer op, maar een maand of drie geleden was er dan eindelijk de aankondiging van een nieuw album, dat deze week is verschenen.
La Vita Nuova is zeker geen lichte kost. Maria McKee keert terug met een album dat ruim een uur muziek bevat en het is muziek die behoorlijk binnen komt. La Vita Nuova is een album waarop de piano een belangrijke rol speelt en de pianoklanken zijn nogal zwaar aangezet. Het wordt allemaal nog wat zwaarder door de inzet van flink wat strijkers en blazers en zeker ook door de zang van Maria McKee.
De Amerikaanse singer-songwriter, die tegenwoordig in Londen woont, kon in haar jonge jaren al flink uitpakken met haar stem, maar de hoeveelheid drama is op La Vita Nuova flink opgevoerd. Ik kan me daarom goed voorstellen dat lang niet iedereen gecharmeerd zal zijn van het nieuwe album van Maria McKee, maar ik vond het direct bij eerste beluistering prachtig en bij herhaalde beluistering is het alleen maar indrukwekkender geworden.
La Vita Nuova is een album dat gemaakt had kunnen worden door Scott Walker, door David Bowie of door Jacques Brel in hun meest dramavolle dagen, maar dat je niet snel zult associëren met andere zangeressen (misschien met Nina Simone). De grote hoeveelheid drama en pathos past echter wel bij de krachtige stem van Maria McKee, die de afgelopen decennia zeker niet aan kracht heeft verloren. Zeker bij de eerste kennismaking met het album raast La Vita Nuova met orkaankracht over je heen, maar hoe vaker je naar het album luistert hoe meer emotie en dynamiek je hoort.
De zeer traditioneel opgevoede Maria McKee ontdekte past de laatste jaren haar seksualiteit en heeft van La Vita Nuova een persoonlijk album gemaakt dat strijdt voor de rechten van de LGBTQ (of LHBTI of LHBTIQAPC) gemeenschap. Heel af en toe geeft de Amerikaanse singer-songwriter wel heel veel gas en wordt het drama ook mij even teveel, maar wanneer even gas terug wordt genomen, bijvoorbeeld door de piano even te verruilen voor de akoestische gitaar, heeft ze me direct weer te pakken met een indrukwekkend en intens album. Na 13 jaar afwezigheid had ik niet meer gerekend op een comeback van Maria McKee, maar wat ben ik blij dat ze terug is. Erwin Zijleman
De muziek van Maria McKee is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://mariamckee.bandcamp.com/album/la-vita-nuova
