Countrypop, je moet er van houden, maar als je er van houdt, valt er in het genre de afgelopen jaren ontzettend veel te genieten. Caitlyn Smith beproefde haar geluk twee jaar geleden met het uitstekende Starfire en komt nu op de proppen met het nog betere Supernova. Het nieuwe album van de singer-songwriter uit Nashville is opvallend rijk geïnstrumenteerd en geproduceerd, maar haar uitstekende stem en prima songwriting skills blijven ook dit keer makkelijk overeind en tillen Supernova een stuk boven de albums van de concurrentie uit. De rootspurist zal het niks vinden, maar voor de liefhebber van countrypop is het smullen.
Haar debuutalbum verscheen in 2001, toen ze pas 15 jaar oud was. Drie jaar later vestigde ze zich in Nashville en verscheen haar tweede album, waarna in 2007 ook nog een derde album werd uitgebracht. Geen van deze albums deed erg veel, maar Caitlyn Smith ontwikkelde zich wel tot een gewild songwriter in Nashville.
Haar droom van een eigen carrière als muzikant gaf ze nooit op en werd werkelijkheid met het in 2018 verschenen Starfire, dat met name in de Verenigde Staten goed werd ontvangen. Rootspuristen haalden hun neus op voor het album, maar ik was persoonlijk zeer gecharmeerd van Starfire. Caitlyn Smith imponeerde op haar comeback album niet direct met een origineel geluid, maar haar lekker in het gehoor liggende countrypop viel wel op door ijzersterke songs en door uitstekende vocalen.
Ik schaarde Caitlyn Smith daarom onder de smaakmakers in het genre en was erg benieuwd naar haar nieuwe album. Dat album verscheen deze week en bevalt me uitstekend. Op Supernova trekt de singer-songwriter uit Nashville de lijn van voorganger Starfire door, al slaat de balans dit keer nog wat verder door richting de pop. Ook Supernova past wat mij betreft nog wel in het hokje countrypop, al is het maar omdat het geluid op het album hoorbaar uit Nashville komt, maar iedereen die het album beschrijft als pure pop heeft wat mij betreft ook gelijk.
Supernova moet concurreren met stapels in artistiek interessante albums in het genre, waarbij Golden Hour van Kacey Musgraves voor mij nog altijd bovenop ligt. Het niveau van het laatste album van Kacey Musgraves haalt Caitlyn Smith misschien niet, maar ze doet met haar nieuwe album absoluut mee met de besten in de countrypop.
Supernova ontleent, net als voorganger Starfire, een goot deel van zijn kracht aan de overtuigende songs en aan de even overtuigende zang op het album, die me heel af en toe wel wat aan die van Jewel doet denken. Zeker als Caitlyn Smith wat meer ingetogen zingt hoor je hoe mooi haar stem is, maar ook als ze tegenwicht moet bieden aan het rijk geproduceerde en geïnstrumenteerde geluid op het album, blijft Caitlyn Smith makkelijk overeind.
Liefhebbers van traditionele of alternatieve rootsmuziek zullen niet veel hebben met dit album, maar muziekliefhebbers met een zwak voor countrypop zullen veel van hun gading vinden op het album. Supernova is vakkundig geproduceerd door Christian “Leggy” Langdon, die ik vooral ken van het prima album van Joseph, en is ingespeeld door gelouterde muzikanten uit de Nashville scene, die flink uit kunnen pakken, maar ook fraai gedoseerd kunnen spelen.
De hoofdrol op het album is echter weggelegd voor Caitlyn Smith zelf, die nog maar eens laat horen dat het geen hoogmoed was toen ze op 15-jarige leeftijd koos voor een leven als muzikant. Hier en daar klinkt het misschien net wat te gelikt, maar Supernova staat wat mij betreft ook bol van de mooie momenten, waardoor Caitlyn Smith de lat hoog legt in het genre dit jaar. Erwin Zijleman