Het titelloze debuut van Riddy Arman is een soort album dat je tegenwoordig helaas veel te weinig hoort. Het is een album dat sober maar zeer smaakvol en sfeervol is ingekleurd met tijdloze klanken, die herinneren aan de hoogtijdagen van de country en countryrock. Het is bovendien een album vol aansprekende songs, die mooie en persoonlijke verhalen vertellen. Het is ook nog eens een trefzeker geproduceerd album, maar het mooist is toch de stem van Riddy Arman, die veel ouder klinkt dan ze is en verrast met doorleefde vocalen vol emotie en melancholie. Het herinnert aan albums uit vervlogen tijden, maar ook in 2021 komt dit album flink aan.
De Amerikaanse muzikante Riddy Arman debuteert deze week met een titelloos album en het is een album dat, in ieder geval op mij, behoorlijk wat indruk maakt. Riddy Arman woonde de afgelopen jaren overal en nergens in de Verenigde Staten, maar is inmiddels neergestreken in Montana. In de Mississippi Studios in Portland, Oregon, nam ze samen met producer Bronson Tew en een aantal prima muzikanten haar debuutalbum op.
Het is een album dat vrij sober is ingekleurd, maar de instrumentatie op het debuut van de Amerikaanse muzikante is ook warm en sfeervol. Het is een instrumentatie die herinnert aan de country en countryrock van een aantal decennia geleden, met een hoofdrol voor gitaren en belangrijke bijrollen voor onder andere de pedal steel, het orgel en de viool.
De echte hoofdrol op het titelloze debuut van Riddy Arman is echter weggelegd voor haar stem. Het is een doorleefd klinkende stem, die ouder klinkt dan Riddy Arman daadwerkelijk is. Het is een stem die herinnert aan countryalbums uit het verleden, al beschikt Riddy Arman zeker niet over het zo karakteristieke stemgeluid dat je vaak hoort in de countrymuziek. Haar wat donkere stem gedijt echter uitstekend in het genre en maakt vanaf de eerste noten van haar debuutalbum indruk.
Het is een stem die niet iedereen mooi zal vinden, maar de zang op het album komt wel aan en doet wonderen als je er gevoelig voor bent. Persoonlijk was ik direct onder de indruk van de vocale kwaliteiten van Riddy Arman, die zeker als ze met kracht en wat extra galm zingt makkelijk zorgt voor kippenvel.
Producer Bronson Tew heeft het album prachtig opgenomen in slechts zes dagen tijd. Alle instrumenten komen helder en zonder opsmuk uit de speakers en vormen de perfecte basis voor de bijzondere vocalen van Riddy Arman. Het is bovendien een gevarieerde instrumentatie, waarin steeds weer net wat andere accenten opduiken.
Op basis van het bovenstaande verwacht je waarschijnlijk een album vol melancholie en dat is het ook. De muzikante uit Montana opent met een song die gaat over het overlijden van haar vader en visioenen van Johnny Cash en ook op de rest van het album vertelt Riddy Arman mooie persoonlijke verhalen. Haar debuutalbum is vooral gevuld met eigen songs, maar ook de emotievolle cover van Kris Kristofferson's Help Me Make It Through The Night mag er zijn.
Het levert een album op van een soort dat tegenwoordig nog maar weinig wordt gemaakt. Het is een puur, oprecht en emotievol countryalbum, dat herinnert aan vervlogen tijden, maar dat ook in 2021 nog uitstekend voldoet.
Bij eerste beluistering vond ik het geluid aangenaam nostalgisch en de stem van Riddy Arman mooi, maar het debuutalbum van de muzikante uit Montana is me sinds de eerste kennismaking steeds dierbaarder geworden en zou wat mij betreft een blauwdruk moeten zijn voor veel meer countryalbums.
Ik probeer me voor te stellen hoe het breakup album van Kacey Musgraves zou hebben geklonken als ze had gekozen voor de benadering van Riddy Arman. Het had waarschijnlijk een verpletterend album opgeleverd. Na talloze keren horen durf ik het debuut van Riddy Arman inmiddels ook wel een verpletterend album te noemen en het wordt echt alleen maar mooier. Erwin Zijleman
