10 juli 2022

Everything But The Girl - Eden (1984)

Everything But The Girl liet in 1984 een zwoele wind waaien door de vaak donkere popmuziek uit de jaren 80, maar de jazzy songs met fraaie accenten worden vooral gedragen door de prachtstem van Tracey Thorn
Nadat Tracey Thorn geen brood meer zag in de Marine Girls dook ze op met Everything But The Girl, dat met Eden wel direct een voltreffer afleverde. De prachtig ingekleurde en vaak jazzy songs op Eden gingen er in het voorjaar van 1984 in als koek en dat was vooral de verdienste van de prachtige stem van Tracey Thorn, die de songs van haar band huizenhoog optilde. Bijna veertig jaar later hebben de songs op Eden nog niets van hun kracht verloren en is de zang van Tracey Thorn nog altijd een klasse apart. Eden is niet eens mijn favoriete Everything But The Girl album, maar het is wel een van de memorabele albums van de jaren 80 en een soundtrack van veel mooie herinneringen.


In het voorjaar van 1984 dook de Britse band met de geweldige naam Everything But The Girl, naar verluidt geïnspireerd door een plakkaat op een winkel die een grootschalige uitverkoop aankondigde, op. Het was voor veel muziekliefhebbers de eerste kennismaking met de bijzondere stem van Tracey Thorn, die aan het begin van de jaren 80 ook twee albums had gemaakt met de band Marine Girls. Die albums deden niet zo heel veel, maar Eden van Everything But The Girl werd in het voorjaar van 1984 warm onthaald. 

Het album klonk in het decennium van galmende gitaren, zwaar aangezette synths, diepe bassen en beukende drums als een oase van rust. Het organisch klinkende en wat jazzy geluid van Everything But The Girl was in 1984 anders, maar zeker niet helemaal nieuw. Paul Weller had een jaar eerder The Style Council geformeerd en tapte deels uit hetzelfde vaatje, net als bijvoorbeeld Sade, maar Eden was in het voorjaar van 1984 zeker geen mainstream album. 

Hoewel ik destijds niet erg geïnteresseerd was in de genres die voorbij komen op het debuut van Everything But The Girl, viel ook ik als een blok voor het album. Het was vooral de verdienste van de fantastische stem van Tracey Thorn, samen met Ben Watt het gezicht van de band. Tracey Thorn bewoog zich met haar stem niet alleen buitengewoon soepel door het repertoire van haar band, maar had ook een zeer karakteristieke stem, die niet leek op die van andere zangeressen en zeker niet op die van de zangeressen uit die tijd. 

Wanneer Eden uit de speakers kwam waren alle zorgen van de jaren 80 (die ik destijds overigens niet zo ervoer) tijdelijk verdwenen. Everything But The Girl klinkt op haar debuutalbum loom, zwoel en dromerig. Invloeden uit de jazz vormen een belangrijk ingrediënt van de meeste songs op het album, maar Eden bevat ook een aantal uiterst sober ingekleurde songs die net zo goed als folky kunnen worden versleten en flirt bovendien hier en daar met Bossa Nova. 

Het klinkt allemaal bijzonder aangenaam, maar de muziek van Everything But The Girl zit op Eden ook knap in elkaar en klinkt bovendien gevarieerd, onder andere door de inzet van blazers in een deel van de songs, maar ook songs met vooral akoestische gitaren vallen makkelijk in de smaak. 

De songs op Eden verleiden door de zonnige en zwoele klanken makkelijk, maar het zijn ook ijzersterke songs, die bijna veertig jaar na de release van het album nog net zo fris en tijdloos klinken als destijds. Het zijn songs die vooral warm en zwoel klinken, maar de vaak donkere teksten van Tracey Thorn voorzien Eden van een bitterzoet randje. 

Hoe mooi de instrumentatie ook is en hoe knap de songs ook in elkaar steken, Eden ontleende met afstand de meeste kracht aan de unieke stem van Tracey Thorn, die hier en daar fraai wordt ondersteund door Ben Watt, al vond ik in 1984 vooral dat hij zijn mond moest houden. De stem van Tracey Thorn is nog altijd prachtig en op een of andere manier vind ik Eden nog een stuk mooier en interessanter dan in 1984. 

Uiteindelijk zou Everything But The Girl vallen voor de verleidingen van elektronica en de dansvloer, maar hiervoor zou de band nog mijn favoriete Everything But The Girl album afleveren, waarover volgende week meer. Tot die tijd draait het herontdekte Eden hier, zeker zolang de zon uitbundig schijnt, overuren op de platenspeler, want ook het bijna veertig jaar oude vinyl klinkt nog prachtig. De luxe editie op Spotify bevat daarentegen flink wat interessant bonusmateriaal. Erwin Zijleman


Eden van Everything But The Girl is verkrijgbaar via de Mania webshop: