Tussen al die Britse en Ierse jonge honden met een voorliefde voor 70s en 80s postpunk met praatzang, wist Dry Cleaning zich vorig jaar makkelijk te onderscheiden. Ook Dry Cleaning liet zich beïnvloeden door de postpunk van weleer en koos voor praatzang, maar de gesproken woorden van Florence Shaw voorzagen het debuut van de band van een uniek eigen geluid. Dat geluid wordt nu geperfectioneerd op Stumpwork dat wat meer afstand neemt van de postpunk, zonder het genre te verloochenen. In muzikaal opzicht heeft de band flinke stappen gezet en ook de voordracht van Florence Shaw heeft aan zeggingskracht gewonnen. Bijzonder album van een unieke band.
We worden de afgelopen jaren overspoeld met Britse postpunk bands die gejaagde muziek combineren met al even gejaagde praatzang. Met name die praatzang kan ik maar in zeer beperkte mate waarderen en de waardering is door het grote aanbod van de afgelopen jaren alleen maar afgenomen.
Het meest opvallende en wat mij betreft ook beste album in het genre was het vorig jaar verschenen New Long Leg van de Britse band Dry Cleaning. De band uit Londen viel op door een wat minder gejaagd geluid, een wat meer eigen interpretatie van de postpunk van weleer, de glasheldere productie van topproducer John Parish en vooral door de praatzang van Florence Shaw.
Waar de meeste postpunk bands van het moment kiezen voor praatzang waar ik vooral heel nerveus van word, was de praatzang van Florence Shaw op het debuutalbum van Dry Cleaning bijna rustgevend. Het leverde een opvallend debuutalbum op, dat deze week wordt gevolgd door album nummer twee, Stumpwork.
Het is een album dat in eerste instantie mijn aandacht trok door de wat onsmakelijke afbeelding op de cover, maar het is uiteindelijk toch vooral de muziek van Dry Cleaning die de aandacht opeist. De Britse band werkt ook op haar tweede album samen met de zeer ervaren John Parish, maar verder is Stumpwork toch een wat ander album dan het debuutalbum van de band.
Invloeden uit de postpunk zoals die in de late jaren 70 en vroege jaren 80 in het Verenigd Koninkrijk werd gemaakt spelen nog altijd een rol in de muziek van Dry Cleaning, maar ze hebben op Stumpwork wel flink aan terrein verloren. Zeker in de basloopjes en in een deel van het gitaarwerk hoor je nog flarden postpunk voorbij komen, maar over het algemeen genomen kiest Dry Cleaning op haar tweede album voor een meer ingetogen geluid, waarin ook ruimte is voor een vleugje psychedelica en incidenteel wat jazzy accenten.
In muzikaal opzicht valt er nog meer te genieten dan op het debuutalbum van de band. De ritmesectie speelt echt geweldig, maar de meeste aandacht wordt getrokken door de prachtige gitaarlijnen op het album. Het zijn gitaarlijnen met af en toe wat scherpe postpunk randjes, maar de gitaarlijnen op Stumpwork zijn ook heerlijk melodieus.
In muzikaal opzicht is Stumpwork een even mooi als fascinerend album, maar de praatzang van Florence Shaw is er ook nog. Die praatzang is nog wat rustgevender dan op het debuutalbum van Dry Cleaning. Het klinkt af en toe alsof de gesproken woorden van Florence Shaw totaal los staan van de muziek, maar minstens net zo vaak vullen de muziek en de praatzang elkaar perfect aan.
Ik ben nog steeds geen heel groot liefhebber van praatzang, maar de wat onderkoelde woorden van Florence Shaw voorzien de muziek van Dry Cleaning van een volkomen uniek karakter en zorgen er bovendien voor dat Stumpwork een bijna hypnotiserende uitwerking heeft op de nietsvermoedende luisteraar.
Stumpwork van Dry Cleaning is een bijzonder fascinerende luistertrip waarin steeds veel moois valt te ontdekken en het is er ook nog eens een die volkomen uniek klinkt. Het debuutalbum van Dry Cleaning was vorig jaar een mooi en spannend album, maar Stumpwork is nog een paar klassen beter. Wat een album. Erwin Zijleman
De muziek van Dry Cleaning is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse band: https://drycleaning.bandcamp.com/album/stumpwork.
Stumpwork van Dry Cleaning is verkrijgbaar via de Mania webshop: