Ook in de wat slappere tijden van het moment verschijnen er nog relatief veel albums met Amerikaanse rootsmuziek. De kans dat een album tussen wal en schip valt blijft daarom groot, maar het zou echt zonde zijn als dit zou gebeuren met Lonesome Highway van Rainy Eyes. Het tweede album van het alter ego van de Noorse muzikante Irena Eide is immers een fraai klinkend rootsalbum met een lekker ruw en soulvol geluid. Het is bovendien een album met een serie prima songs, die met veel gevoel worden gezongen. Het is dringen in het genre, maar Rainy Eyes voegt met Lonesome Highway wat mij betreft zeker iets toe aan het aanbod van het moment.
Irena Eide werd geboren in Bergen in Noorwegen, waar ze al op jonge leeftijd geïnteresseerd raakte in de muziek. Ze zocht uiteindelijk haar geluk in California, dat ze inmiddels heeft verruild voor Lafayette, Louisiana. In het diepe zuiden van de Verenigde Staten maakt ze onder de naam Rainy Eyes muziek die niets meer laat horen van haar Noorse afkomst, maar in alle opzichten Amerikaanse rootsmuziek ademt. Het leverde een jaar of vijf geleden een niet in brede kring opgemerkt debuutalbum op, maar het onlangs verschenen Lonesome Highway verdient een beter lot.
Irena Eide maakte haar tweede album samen met muzikant en producer Dirk Powell, die nog wat extra muzikanten uitnodigde in zijn studio in Lafayette. De meeste Amerikaanse rootsmuziek komt momenteel uit Nashville, Tennessee, en dat is wel eens jammer, want de variatie ontbreekt wel eens. Bij beluistering van Lonesome Highway van Rainy Eyes hoor je eigenlijk direct dat het album voor de afwisseling eens niet in Nashville is gemaakt. Het tweede album van Rainy Eyes klinkt broeieriger, ruwer, soulvoller en ook wat traditioneler dan de meeste albums die momenteel in de Amerikaanse muziekhoofdstad worden gemaakt.
In de muziek op Lonesome Highway domineren de af en toe heerlijk gruizig klinkende gitaren, maar als het orgel aanzwelt hoor je ook direct meer soul in de muziek van Rainy Eyes. De Noorse muzikante heeft een album gemaakt dat ook een aantal decennia geleden zou kunnen zijn uitgebracht, maar gedateerd klinkt het zeker niet. In muzikaal opzicht klinkt het tweede album van Rainy Eyes vooral oerdegelijk, maar het klinkt ook bijzonder lekker, zeker wanneer ook de violen van Dirk Powell nog eens opduiken.
Het warme en vaak wat broeierige geluid past uitstekend bij de stem van Irena Eide. De van oorsprong Noorse muzikante beschikt over een stem die heel goed past bij de Amerikaanse rootsmuziek die ze maakt, maar het is ook een stem die anders klinkt dan de meeste andere stemmen in het genre, wat wordt versterkt door haar licht Noorse tongval.
Irena Eide heeft met Lonesome Highway een persoonlijk album gemaakt over pieken en dalen in het leven. Die vielen in het geval van de muzikante uit Lafayette deels samen toen ze aan de ene kant moeder werd en aan de andere kant te maken kreeg met een vergiftigde relatie. De persoonlijke teksten voegen iets toe aan de songs van Rainy Eyes, die met veel gevoel worden gezongen.
In muzikaal en vocaal opzicht vermaakt het tweede album van Irena Eide bijzonder makkelijk en dat wordt versterkt door de prima songs op Lonesome Highway. Zeker wanneer het gitaarwerk net wat steviger is en Irena Eide met net wat meer expressie zingt is het tweede album van Rainy Eyes van hoog niveau, maar ook de wat meer ingetogen songs met fraai vioolspel en al even mooie harmonieën maken makkelijk indruk.
Tussen Nashville en Lafayette zitten maar net iets meer dan 1.000 kilometer, maar het is vast niet eenvoudig om vanuit Louisiana de competitie aan te gaan met al die rootsalbums die momenteel in Tennessee worden gemaakt en een release midden in de zomer helpt vast ook niet. Toch hoop ik dat het album van Rainy Eyes in de Verenigde Staten en in Nederland de aandacht weet te trekken, want Lonesome Highway is absoluut een onderscheidend album. Erwin Zijleman
De muziek van Rainy Eyes is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Noorse muzikante: https://rainyeyes.bandcamp.com/album/lonesome-highway.