Ik besteed normaal gesproken geen aandacht aan EP’s en zeker niet aan singles. Er zijn immers al meer dan genoeg albums om uit te kiezen. Ik maak echter toch een uitzondering voor een deze week verschenen single. Het betreft een popsong die na één keer horen voorgoed in je hoofd zit en het gaat bovendien om een popsong die alles heeft dat een perfecte popsong moet hebben.
Het is zeker geen toevalstreffer, want de vrouw achter deze perfecte popsong leverde in de herfst van 2023 een debuutalbum af waarop minstens een handvol briljante popsongs staan en misschien zelfs wel twee handen vol (ik tel er zelf elf). Het album werd vorig jaar gevolgd door wat mij betreft de allerbeste popsong van 2024. Het is een popsong waarin echt alles klopt en het is er een die je bij de eerste keer horen voorgoed wilt koesteren, maar misschien moet ik alleen voor mezelf spreken.
Het is een popsong die uitblinkt door eenvoud. De muziek bestaat uit een paar eenvoudige loops van synths, er zijn een paar coupletten en een terugkerend refrein en er is een bijzondere wending midden in de track, waarna er naar het eind nog een komt. De muziek staat in dienst van de zang die bovengemiddeld goed is.
Ik heb het over Good Luck Babe van Chappell Roan. Het is een track die alleen op Spotify al anderhalf miljard keer is gestreamd en die van de Amerikaanse muzikante definitief een wereldster heeft gemaakt. Na Good Luck Babe bracht Chappell Roan nog een single uit, maar het vooral met invloeden uit de country gevulde The Giver viel me tegen en had op haar debuutalbum bij de zwakkere tracks gehoord.
Deze week laat Chappell Roan horen dat ze het schrijven van briljante popsongs niet is verleerd, want ook The Subway is weer een 20-karaats popsong. Het is er net als Good Luck Babe een waar je direct vrolijk van wordt en het is er bovendien een die je na een keer horen nooit gaat vergeten.
Chappell Roan is de country van The Giver weer vergeten en kiest op The Subway, dat vorig jaar overigens al op haar setlist stond, voor invloeden uit de jaren 80. The Subway klinkt als een tijdloze popsong uit een ver verleden, maar het is ook absoluut een eigentijds popliedje. Het is wederom een typische Chappell Roan song. Dat hoor je in de zang en in de geweldige teksten, maar je hoort het ook in de opbouw van de song die een memorabel refrein als basis heeft.
Het is zoals gezegd een popsong die je humeur een positieve boost geeft, maar Chappell Roan heeft ook weer een verrassing in petto door in het tweede deel van de song met een tweede en nog wat aanstekelijker refrein op de proppen te komen. Het maakt van The Subway wat mij betreft een geniale song.
Ook The Subway blinkt weer uit door eenvoud, maar maar het effect is maximaal. Met Good Luck Babe heeft Chappell Roan de lat vorig jaar extreem hoog gelegd, maar The Subway is ook weer verschrikkelijk goed. Chappell Roan wordt hier en daar verguisd, maar wat is ze getalenteerd. Erwin Zijleman