In 2004 was de LP zo ongeveer uitgestorven, waardoor het niet zo gek is dat Tambourine, het tweede album van Tift Merritt, deze week voor het eerst op vinyl verschijnt. De reissue van het album volgt op een stilte van een aantal jaren en krijgt gezelschap van Time And Patience, waarop een aantal uiterst sobere versies van songs van Tambourine zijn te vinden, alsmede een aantal niet eerder uitgebrachte songs. Het is misschien geen alternatief voor echt nieuw werk van Tift Merritt en het is ook niet zo essentieel als Tambourine, maar Time And Patience bevat een aantal fraaie songs waarin de stem van Tift Merritt alle ruimte krijgt. Leuk voor de fans, maar iedereen die Tift Merritt niet kent moet eerst Tambourine maar eens gaan beluisteren.
De Amerikaanse muzikante Tift Merritt dook in de zomer van 2002 op met haar debuutalbum Bramble Rose (het in 199 verschenen The Two Dollar Pistols With Tift Merritt laat ik even buiten beschouwing). Het album verscheen op het destijds zeer aansprekende Lost Highways label, werd geproduceerd door niemand minder dan Ethan Johns en bevatte gastbijdragen van gerenommeerde muzikanten als Benmont Tench en Greg Readling. All reden dus om veel vertrouwen te hebben in de carrière van Tift Merritt, die ook nog eens bleek te beschikken over een bijzonder mooie en krachtige stem.
Bramble Rose werd terecht goed ontvangen, waarna Tift Merritt met het in 2004 verschenen Tambourine definitief leek door te breken. Zowel Bramble Rose als Tambourine horen wat mij betreft bij de beste rootsalbums van de eerste jaren van dit millennium en het zijn albums waartussen ik lastig kan kiezen. Tift Merritt bleef vervolgens gewoon albums uitbrengen en dat deed ze tot 2017 toen het geweldige Stitch Of The World verscheen. Het is een zwaar onderschat album, dat echt niet zo veel onder doet voor de eerste twee albums van Tift Merritt, maar echt veel minder aandacht kreeg.
Na het album werd het stil rond Tift Merritt, die moeder werd en als academisch onderzoeker aan de slag ging, maar de laatste tijd is ze weer wat vaker op het podium te zien. Deze week wordt de eenentwintigste verjaardag van Tambourine gevierd met release op vinyl en duikt Tift Merritt ook weer in de platenzaak op.
Het in de zomer van 2004 verschenen album focuste net wat minder op alt-country dan Tift Merritt’s debuutalbum Bramble Rose en liet ook invloeden uit de soul en de pop horen. Het album werd geproduceerd door George Drakoulias, die met Hollywood Town Hall en Tomorrow The Green Grass van The Jayhawks en You Gotta Sin To Get Saved van Maria McKee drie van mijn favoriete alt-country albums aller tijden produceerde. Ook met Tambourine van Tift Merritt leverde hij vakwerk, want het tweede album van de Amerikaanse muzikante knalt uit de speakers.
Het is een album dat misschien wat vaker buiten de lijntjes van de alt-country kleurt dan het debuutalbum van Tift Merritt, maar ook Tambourine is wat mij betreft uiteindelijk vooral een alt-country album. Het is een album dat, misschien nog wel meer dan Bramble Rose, laat horen dat Tift Merritt een geweldige zangeres is, die naast country ook veel soul in haar stem heeft.
Deze week is Tambourine dan eindelijk op vinyl verschenen, maar Tift Merritt bracht tegelijkertijd ook een leuk extraatje uit. Time And Patience heeft als ondertitel Tambourine Kitchen Recordings en dat is een vlag die de lading deels dekt. Vijf van de tien songs op Time And Patience staan ook op Tambourine en worden uitgevoerd met alleen de stem en de akoestische gitaar of de piano van Tift Merritt.
Deze week is Tambourine dan eindelijk op vinyl verschenen, maar Tift Merritt bracht tegelijkertijd ook een leuk extraatje uit. Time And Patience heeft als ondertitel Tambourine Kitchen Recordings en dat is een vlag die de lading deels dekt. Vijf van de tien songs op Time And Patience staan ook op Tambourine en worden uitgevoerd met alleen de stem en de akoestische gitaar of de piano van Tift Merritt.
De andere tracks op Time And Patience zijn vier niet eerder uitgebrachte songs en een live-track. Het is een beetje een allegaartje, maar de hele sobere versies van de songs van Tambourine zijn opvallend sterk en laten goed horen hoe mooi de stem van Tift Merritt is. De niet eerder uitgebrachte songs klinken net wat voller, maar klinken ook nog altijd relatief sober.
Time And Patience is een tussendoortje dat vooral interessant is voor de fans, want iedereen die Tift Merritt niet kent adviseer ik in eerste instantie Bramble Rose, Tambourine en het zo ondergewaardeerde Stitch Of The World eens te beluisteren. Mooi echter om na acht jaar stilte weer eens een levensteken van Tift Merritt te krijgen, maar zowel Time And Patience als het opnieuw uitgebrachte Tambourine smaken voor mij vooral naar meer. Erwin Zijleman