Van petits fours moet je houden. Deze miniatuur gebakjes zien er weliswaar prachtig uit, maar smaken eigenlijk altijd hetzelfde: fantasieloos en mierzoet. De muzikale gebakjes die het duo Grand Duchy ons voorschotelt op haar debuut Petits Fours bieden gelukkig meer kwaliteit en variatie. Grand Duchy is dan ook niet zomaar een duo, maar de samenwerking tussen niemand minder dan voormalig Pixies voorman Black Francis c.q. Frank Black en zijn vrouw Violet Clark. Samen brengen ze bedoeld of onbedoeld een fraaie ode aan de muziek uit de jaren 80. Muziek die zowel raakt aan die van de Pixies (de donkere baslijnen en de dreigende gitaren) als aan die op de eerste twee soloplaten van Frank Black (de wat kitscherig synths en de prachtige melodieën). Petits Fours bevat over het algemeen lekker in het gehoor liggende popliedjes met onweerstaanbare melodieën die maar door je hoofd blijven spoken. Popliedjes die fraai zijn versierd met synths die zo lijken weggelopen uit de jaren 80 en worden vergezeld door aanstekelijke gitaarloopjes en afwisselend de donkere vocalen van Frank Black en de heldere zang van Violet Clark. Petits Fours bevat honigzoete popmuziek met een bitter en een rauw randje. Muziek die in eerste instantie vooral vermaakt, maar die al snel over de nodige groeipotentie blijkt te beschikken. Waar Frank Black de afgelopen jaren zoekende leek, horen we op Petits Fours eindelijk weer eens de getalenteerde muzikant die Pixies klassiekers als Surfer Rosa, Doolittle en Bossanova en geweldige soloplaten als Frank Black en Teenager Of The Year op zijn naam heeft staan. De petits fours van de banketbakker moet je vooral bekijken, maar die van Grand Duchy blijven smakelijk en verrassend tot de laatste hap. Waarna je maar één ding wilt: nog een portie Petits Fours uit de keuken van Grand Duchy. Erwin Zijleman