Starling Electric - Clouded Staircase
Nieuwsgierig geworden door een aantal buitengewoon positieve recensies en zelfs een notering in een aantal aansprekende jaarlijstjes over 2008, begon ik aan de beluistering van Clouded Staircase van de Amerikaanse band Starling Electric. Na afloop kon ik alleen maar beamen dat het hier gaat om een echte jaarlijstjesplaat, maar dit had wat mij betreft net zo goed het jaarlijstje over 1967, 1972, of welk willekeurig jaar uit de recente muziekgeschiedenis dan ook, als het jaarlijstje over 2008 kunnen zijn. Het uit Michigan afkomstige Starling Electric maakt op het uit maar liefst 18 tracks bestaande Clouded Staircase immers volstrekt tijdloze popmuziek. Muziek die met flink wat geweld in het hokje powerpop is te duwen, maar Clouded Staircase is wat mij betreft veel meer dan dat. Gedurende een minuut of vijftig neemt Starling Electric je mee op een buitengewoon boeiende tijdreis door een aantal decennia pophistorie. Eerst terug naar de hoogtijdagen van Big Star, The Byrds, The Beatles, Love, The Zombies en The Beach Boys, dan via een vleugje E.L.O. en zelfs Genesis (!) naar de muziek van bands als The Posies, Guided By Voices en Midlake. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Clouded Staircase bevat invloeden uit de West Coast pop, psychedelica, progrock, powerpop, post-rock, indierock en nog veel meer. Een veelheid aan invloeden die op bijzonder knappe wijze is verwerkt in songs die je na één keer horen dierbaar zijn. Songs die in een aantal gevallen genoeg hebben aan twee minuten, maar klinken als uitgekristalliseerde en uitgebalanceerde symfonieën. Starling Electric propt haar muziek vol met instrumenten, arrangementen en goede ideeën, maar overdadig klinkt het eigenlijk nergens. Ook de angst dat al dit leuks snel gaat vervelen bleek niet gegrond; Clouded Staircase wordt eigenlijk alleen maar leuker en indrukwekkender. Starling Electric bracht haar debuut al in 2006 in eigen beheer uit; in 2008 werd de plaat opgepikt door de fijnproevers, maar in 2009 mag deze fascinerende plaat wat mij betreft de wereld gaan veroveren. In alle opzichten een krent uit de pop. Erwin Zijleman
Nieuwsgierig geworden door een aantal buitengewoon positieve recensies en zelfs een notering in een aantal aansprekende jaarlijstjes over 2008, begon ik aan de beluistering van Clouded Staircase van de Amerikaanse band Starling Electric. Na afloop kon ik alleen maar beamen dat het hier gaat om een echte jaarlijstjesplaat, maar dit had wat mij betreft net zo goed het jaarlijstje over 1967, 1972, of welk willekeurig jaar uit de recente muziekgeschiedenis dan ook, als het jaarlijstje over 2008 kunnen zijn. Het uit Michigan afkomstige Starling Electric maakt op het uit maar liefst 18 tracks bestaande Clouded Staircase immers volstrekt tijdloze popmuziek. Muziek die met flink wat geweld in het hokje powerpop is te duwen, maar Clouded Staircase is wat mij betreft veel meer dan dat. Gedurende een minuut of vijftig neemt Starling Electric je mee op een buitengewoon boeiende tijdreis door een aantal decennia pophistorie. Eerst terug naar de hoogtijdagen van Big Star, The Byrds, The Beatles, Love, The Zombies en The Beach Boys, dan via een vleugje E.L.O. en zelfs Genesis (!) naar de muziek van bands als The Posies, Guided By Voices en Midlake. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Clouded Staircase bevat invloeden uit de West Coast pop, psychedelica, progrock, powerpop, post-rock, indierock en nog veel meer. Een veelheid aan invloeden die op bijzonder knappe wijze is verwerkt in songs die je na één keer horen dierbaar zijn. Songs die in een aantal gevallen genoeg hebben aan twee minuten, maar klinken als uitgekristalliseerde en uitgebalanceerde symfonieën. Starling Electric propt haar muziek vol met instrumenten, arrangementen en goede ideeën, maar overdadig klinkt het eigenlijk nergens. Ook de angst dat al dit leuks snel gaat vervelen bleek niet gegrond; Clouded Staircase wordt eigenlijk alleen maar leuker en indrukwekkender. Starling Electric bracht haar debuut al in 2006 in eigen beheer uit; in 2008 werd de plaat opgepikt door de fijnproevers, maar in 2009 mag deze fascinerende plaat wat mij betreft de wereld gaan veroveren. In alle opzichten een krent uit de pop. Erwin Zijleman