William Elliott Whitmore - Animals In The Dark
Halverwege de jaren 80 introduceerde Kees van Kooten het typetje Koos Koets. Een oude hippie die zich nog zo jong voelde dat hij zichzelf een oudere jongere noemde. Zo ongeveer de tegenpool van deze Koos Koets is de Amerikaanse muzikant William Elliott Whitmore. Whitmore is pas 30, maar klinkt op Animals In The Dark als een stokoude bluesman die nog één keer terugkijkt op een leven vol ellende. Animals In The Dark bevat invloeden uit de gospel, folk en blues, zoals die vele decennia geleden werd gemaakt in het diepe Zuiden van de Verenigde Staten door legendarische bluesmuzikanten als Charley Patton, Howlin’ Wolf en Son House. Net als zijn illustere voorgangers is William Ellliott Whitmore gefascineerd door de donkere kant van het leven. Animals In The Dark is een gitzwarte plaat van een gekwelde geest. Waar Charley Patton en Son House de Verenigde Staten ten onder zagen gaan tijdens de economische crisis van de jaren 30, beschrijft William Elliott Whitmore op treffende wijze hoe zijn vaderland is geruïneerd door acht jaar George Bush. Wanneer Whitmore de politiek even met rust laat domineren evenmin opbeurende thema’s als dood, verderf en zonde. Animals In The Dark is in muzikaal opzicht wat minder sober dan we van William Elliott Whitmore gewend zijn, al wordt er ook op deze net wat meer aangeklede plaat weer geen noot teveel gespeeld. Animals In The Dark overvalt je als een zombie die op een snikhete zomeravond aan de oevers van de Mississippi opduikt en je genadeloos bij de strot grijpt. De muziek van William Elliott Whitmore is buitengewoon rauw, direct en getergd en snijdt een ieder die er gevoelig voor is dwars door de ziel. William Elliott Whitmore maakte de afgelopen jaren al een aantal hele indrukwekkende platen, maar Animals In The Dark is met afstand de beste tot dusver. Animals In The Dark bevat een collectie songs die niet hadden misstaan in de collectie van de roemruchte oude bluesmannen die Whitmore voor gingen, maar ook Tom Waits en Bruce Springsteen zouden waarschijnlijk graag een plaat als Animals In The Dark op hun naam hebben staan. Zonder meer één van de meest indrukwekkende platen van het moment. Erwin Zijleman
Halverwege de jaren 80 introduceerde Kees van Kooten het typetje Koos Koets. Een oude hippie die zich nog zo jong voelde dat hij zichzelf een oudere jongere noemde. Zo ongeveer de tegenpool van deze Koos Koets is de Amerikaanse muzikant William Elliott Whitmore. Whitmore is pas 30, maar klinkt op Animals In The Dark als een stokoude bluesman die nog één keer terugkijkt op een leven vol ellende. Animals In The Dark bevat invloeden uit de gospel, folk en blues, zoals die vele decennia geleden werd gemaakt in het diepe Zuiden van de Verenigde Staten door legendarische bluesmuzikanten als Charley Patton, Howlin’ Wolf en Son House. Net als zijn illustere voorgangers is William Ellliott Whitmore gefascineerd door de donkere kant van het leven. Animals In The Dark is een gitzwarte plaat van een gekwelde geest. Waar Charley Patton en Son House de Verenigde Staten ten onder zagen gaan tijdens de economische crisis van de jaren 30, beschrijft William Elliott Whitmore op treffende wijze hoe zijn vaderland is geruïneerd door acht jaar George Bush. Wanneer Whitmore de politiek even met rust laat domineren evenmin opbeurende thema’s als dood, verderf en zonde. Animals In The Dark is in muzikaal opzicht wat minder sober dan we van William Elliott Whitmore gewend zijn, al wordt er ook op deze net wat meer aangeklede plaat weer geen noot teveel gespeeld. Animals In The Dark overvalt je als een zombie die op een snikhete zomeravond aan de oevers van de Mississippi opduikt en je genadeloos bij de strot grijpt. De muziek van William Elliott Whitmore is buitengewoon rauw, direct en getergd en snijdt een ieder die er gevoelig voor is dwars door de ziel. William Elliott Whitmore maakte de afgelopen jaren al een aantal hele indrukwekkende platen, maar Animals In The Dark is met afstand de beste tot dusver. Animals In The Dark bevat een collectie songs die niet hadden misstaan in de collectie van de roemruchte oude bluesmannen die Whitmore voor gingen, maar ook Tom Waits en Bruce Springsteen zouden waarschijnlijk graag een plaat als Animals In The Dark op hun naam hebben staan. Zonder meer één van de meest indrukwekkende platen van het moment. Erwin Zijleman