De Amerikaanse band Richmond Fontaine bestaat dit jaar al weer 15 jaar. De band rond singer-songwriter en schrijver Willy Vlautin opereerde de eerste tien jaar van haar bestaan in betrekkelijke anonimiteit, maar na de release van haar vijfde plaat Post To Wire in 2004, werd de band omarmd door de critici en door de liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek. Met Thirteen Cities leverde Richmond Fontaine ruim twee jaar geleden haar voorlopige meesterwerk af, maar sindsdien was het stil. Aan deze stilte komt een einde met de release van We Used To Think The Freeway Sounded Like A River. De nieuwe plaat van de band volgt op een periode met pieken en dalen. Willy Vlautin werd geconfronteerd met het plotselinge overlijden van zijn moeder en raakte ook nog eens gewond bij de val van een paard. Zoals zo vaak zijn ingrijpende gebeurtenissen goed geweest voor de nodige inspiratie, want na de eerste verwerking van het verlies van zijn moeder en zijn lichamelijke herstel, schreef Vlautin een nieuw boek en voldoende songs voor een nieuw Richmond Fontaine album. Op We Used To Think The Freeway Sounded Like A River doet Willy Vlautin wat hij het afgelopen decennium heeft gedaan met Richmond Fontaine. Ook de nieuwe plaat van de band bevat weer een serie songs die een breed spectrum van de Amerikaanse rootsmuziek bestrijken en afwisselend raken aan het werk van Lambchop, Wilco, Whiskeytown en Springsteen. We Used To Think The Freeway Sounded Like A River is zeker geen vrolijke plaat geworden. De vorige platen van de band waren al somber van toon, maar op de nieuwe plaat van de band doet Willy Vlautin er nog een schepje bovenop. Het levert wederom prachtige teksten op, maar ook in muzikaal opzicht is We Used To Think The Freeway Sounded Like A River van een buitengewoon hoog niveau. Voor de productie tekende wederom de van Calexico bekende J.D. Foster, die nog altijd uitstekend aanvoelt wat de indringende songs van Willy Vlautin nodig hebben. De beeldende songs op We Used To Think The Freeway Sounded Like A River ontroeren vrijwel zonder uitzondering en prikkelen de fantasie. De instrumentatie is in de meeste gevallen sober en stemmig, maar ook de wat stevigere songs worden dit keer niet geschuwd. Net zoals de boeken van Vlautin, grijpen de platen van Richmond Fontaine je stevig vast en laten ze je pas los wanneer de laatste noot heeft geklonken. Een periode van stilte die volgt op Amerikaanse rootsmuziek van een zeldzaam hoog niveau. Met We Used To Think The Freeway Sounded Like A River heeft Richmond Fontain haar lat weer een stukje hoger gelegd. Met deze plaat schaart de band zich dan ook definitief onder de allergrootsten in het genre. Erwin Zijleman