Net als zijn zoon Jeff overleed singer-songwriter Tim Buckley op veel te jonge leeftijd. Waar Jeff Buckley ten tijde van zijn ongelukkige dood pas één plaat op zijn naam had staan (het prachtige Grace), had Tim Buckley toen hij in 1975 bezweek aan een overdosis heroïne al meerdere klassiekers uitgebracht, met zijn titelloze debuut uit 1966, de in 1967 uitgebrachte opvolger Goodbye And Hello en het uit 1970 stammende Starsailor als hoogtepunten. Tim Buckley begon in de tweede helft van de jaren 60 in de hoek van de folkrock en wist direct indruk te maken met zijn bijzondere stemgeluid en de neiging om buiten de gebaande paden te treden. Zo sloot hij zich niet aan bij de West Coast of East Coast folkbewegingen, maar vermengde hij invloeden uit beide kampen. In het begin van de jaren 70 vervreemde Buckley van de folkrock en verwerkte hij steeds meer invloeden uit de jazz, pop en psychedelica in zijn nog altijd intrigerende muziek. Het muzikale vuur werd gedoofd toen Buckley ten prooi viel aan drugs. Zijn laatste twee platen waren helaas nauwelijks interessant meer. Op 6 maart 1967 stond een pas 20-jarige Tim Buckley nog aan het begin van zijn carrière. Buckley trad die avond op in The Folklore Center in New York. Dat klinkt indrukwekkender dan het is, want The Folklore Center was niet veel meer dan een kleine winkel waar boeken en muziekinstrumenten werden verkocht. Tim Buckley nam die avond plaats op een kruk voor een aantal boekenkasten en speelde een akoestische set voor een uiterst select gezelschap. Het werd een memorabele avond. Een paar jaar geleden doken opnamen van dit concert op en deze zijn nu verschenen als Live at the Folklore Center, NYC - March 6th, 1967. Direct bij eerste beluistering van de opnamen vallen een aantal dingen op. Naast de opvallend goede geluidskwaliteit maakt vooral de intimiteit van het optreden veel indruk. Veel meer dan Tim Buckley’s akoestische gitaar en zijn bijzondere, vaak wat gekweld klinkende, zang is er niet te horen, maar het komt aan als een mokerslag. Tim Buckley klinkt op deze live-opnamen wat traditioneler, of beter gezegd conventioneler, dan op zijn platen, maar door de indringende voordracht en het bijzondere gitaarspel weet hij zich ook in deze setting moeiteloos te onderscheiden van zijn soort- en tijdgenoten. Uiteraard komen flink wat songs voorbij van zijn uitstekende eerste twee platen, maar Live at the Folklore Center, NYC - March 6th, 1967 bevat ook zes nog niet eerder uitgebrachte songs. Zo magisch als op de avond zelf wordt het natuurlijk niet, maar Live at the Folklore Center, NYC - March 6th, 1967 vormt absoluut een waardevolle aanvulling op het oeuvre van deze al weer bijna 35 jaar geleden grootheid uit de muziekgeschiedenis. Erwin Zijleman