De Amerikaanse band The Flaming Lips werd precies tien jaar geleden omarmd door de critici. Met The Soft Bulletin leverde de band uit Oklahoma City een fascinerende plaat vol sprankelende psychedelische popmuziek af, die zeker achteraf bezien moet worden gerekend tot de betere platen uit de jaren 90. The Soft Bulletin bevatte muziek die weliswaar een stuk toegankelijker was dan de muziek die The Flaming Lips in de jaren ervoor hadden gemaakt, maar het was nog altijd muziek vol verrassing en avontuur. Sinds de release van The Soft Bulletin is de productiviteit van The Flaming Lips wat afgenomen, maar de reguliere platen die de band de afgelopen tien jaar heeft gemaakt (Yoshimi Battles The Pink Robots uit 2002 en At War With The Mystics uit 2006), waren van een bijzonder hoog niveau en wat mij betreft niet minder dan het zo bejubelde The Soft Bulletin. Vorig jaar moesten we het nog doen met het “tussendoortje” Christmas On Mars, een film met muziek die maar lastig was los te koppelen van de bijbehorende beelden, maar inmiddels is dan eindelijk de echte opvolger van At War With The Mystics verschenen. Embryonic bevat maar liefst 18 tracks en duurt ruim 70 minuten. Er is niet veel tijd voor nodig om te concluderen dat Embryonic geen makkelijke plaat is. Waar The Flaming Lips in het verleden menig maal dicht tegen betrekkelijk lichtvoetige popsongs aanschurkten, is Embryonic een nogal zware plaat met vaak lastig te doorgronden jams. Embryonic laat zich beluisteren als een uit één track bestaande luistertrip. Het is een luistertrip waarin alles dat The Flaming Lips de afgelopen 25 jaar hebben gedaan nog eens dunnetjes wordt overgedaan, maar dan wel net iets anders dan we van de band gewend zijn. Psychedelica in de ruimste zin van het woord is nog altijd het belangrijkste bestanddeel van de muziek van The Flaming Lips, maar op Embryonic hebben ook invloeden uit de noiserock, spacerock, Krautrock en zelfs free-jazz aan terrein gewonnen. Embryonic is in grote lijnen een behoorlijk stevige en nogal experimentele plaat, al nemen The Flaming Lips zo nu en dan ook flink gas terug en zijn ze de betoverende klanken van hun vorige platen gelukkig ook nog niet helemaal vergeten. Embryonic is een op het eerste gehoor lastig te doorgronden plaat met muziek die geen ankers biedt en alle kanten op schiet, maar het is ook een plaat die zich langzaam maar zeker steeds nadrukkelijker gaat opdringen en hierbij flink aan kracht wint. Na Embryonic vele malen gehoord te hebben, begint bij mij het kwartje langzaam maar zeker te vallen. Zo dierbaar als zijn drie voorgangers is Embryonic me nog lang niet, maar zolang de plaat blijft groeien geef ik de hoop nog lang niet op. Embryonic is een gedurfde en intrigerende plaat van een nog altijd unieke band. Erwin Zijleman