Awkward I - I Really Should Whisper
Ik ben nog maar net bekomen van de verbazingwekkend goede cd van Moss, of er ligt al weer een nieuwe plaat van het Excelsior label in de cd speler. En opnieuw flikt het label het om te imponeren met een plaat die niet onder doet van die van de moordende internationale concurrentie en misschien (chauvinistische gevoelens zijn mij geheel vreemd) zelfs wel beter is. Het gaat om I Really Should Whisper van de Nederlandse band Awkward I. Awkward I is de band rond Djurre de Haan, die eerder van zich deed spreken met Alamo Race Track. Met AwkWard I maken de Haan en zijn medemuzikanten muziek die direct vanaf de eerste noot indruk maakt en voorlopig niet van plan is om hier mee te stoppen. I Really Should Whisper bevat vooral ingetogen en stemmig klinkende popliedjes vol melancholie. Het zijn tijdloos klinkende popliedjes die opvallen door de subtiele en stemmige instrumentatie en de Haan’s fraaie, vaak door harmonieën en rinkelende belletjes omgeven, vocalen. I Really Should Whisper van Awkward I is zo’n plaat die best een aantal decennia geleden gemaakt had kunnen worden, maar desondanks geen moment gedateerd klinkt. Het is een plaat die hier en daar al uiterst voorzichtig is vergeleken met de prachtplaat van Fleet Foxes van vorig jaar en dat is wat mij betreft zeker geen onzinnige vergelijking. Net als Fleet Foxes blinkt Awkward I immers uit in het maken van eenvoudige maar buitengewoon trefzekere popliedjes, die stuk voor stuk over het vermogen beschikken om je te betoveren. Naast Fleet Foxes hoor ik echter ook wel wat van Elliott Smith (de stem, de sfeer), The Beatles (het gevoel voor memorabele popliedjes), The Low Anthem (de diverse instrumentatie) en Grandaddy (de psychedelische inslag) en zo is er nog wel meer vergelijkingsmateriaal voorhanden. I Really Should Whisper tovert het ene na het andere prachtige popliedje tevoorschijn; popliedjes die iedere keer dat je ze hoort weer net iets mooier zijn dan de vorige keer. Folk en psychedelica vormen de belangrijkste bestanddelen van de muziek van Awkward I, maar omdat I Really Should Whisper zo nu en dan aangenaam rammelt, is ook het hokje lo-fi nooit heel ver weg. De meeste songs op I Really Should Whisper zijn opgebouwd rond een eenvoudig, maar steeds prachtig uitgevoerd gitaarloopje. Hier omheen zijn ter versiering uiteenlopende muzikale accenten aangebracht, waarbij het gebruik van minder gangbare instrumenten als de zingende zaag niet wordt geschuwd. Het levert een plaat op die niet alleen ongelooflijk lekker klinkt, maar ook steeds meer indruk maakt. I Really Should Whisper van Awkward I is een tijdloze popplaat van een bijzonder hoog niveau, die net als die van labelgenoten Moss over een paar maanden in geen enkel jaarlijstje misstaat. Erwin Zijleman
Ik ben nog maar net bekomen van de verbazingwekkend goede cd van Moss, of er ligt al weer een nieuwe plaat van het Excelsior label in de cd speler. En opnieuw flikt het label het om te imponeren met een plaat die niet onder doet van die van de moordende internationale concurrentie en misschien (chauvinistische gevoelens zijn mij geheel vreemd) zelfs wel beter is. Het gaat om I Really Should Whisper van de Nederlandse band Awkward I. Awkward I is de band rond Djurre de Haan, die eerder van zich deed spreken met Alamo Race Track. Met AwkWard I maken de Haan en zijn medemuzikanten muziek die direct vanaf de eerste noot indruk maakt en voorlopig niet van plan is om hier mee te stoppen. I Really Should Whisper bevat vooral ingetogen en stemmig klinkende popliedjes vol melancholie. Het zijn tijdloos klinkende popliedjes die opvallen door de subtiele en stemmige instrumentatie en de Haan’s fraaie, vaak door harmonieën en rinkelende belletjes omgeven, vocalen. I Really Should Whisper van Awkward I is zo’n plaat die best een aantal decennia geleden gemaakt had kunnen worden, maar desondanks geen moment gedateerd klinkt. Het is een plaat die hier en daar al uiterst voorzichtig is vergeleken met de prachtplaat van Fleet Foxes van vorig jaar en dat is wat mij betreft zeker geen onzinnige vergelijking. Net als Fleet Foxes blinkt Awkward I immers uit in het maken van eenvoudige maar buitengewoon trefzekere popliedjes, die stuk voor stuk over het vermogen beschikken om je te betoveren. Naast Fleet Foxes hoor ik echter ook wel wat van Elliott Smith (de stem, de sfeer), The Beatles (het gevoel voor memorabele popliedjes), The Low Anthem (de diverse instrumentatie) en Grandaddy (de psychedelische inslag) en zo is er nog wel meer vergelijkingsmateriaal voorhanden. I Really Should Whisper tovert het ene na het andere prachtige popliedje tevoorschijn; popliedjes die iedere keer dat je ze hoort weer net iets mooier zijn dan de vorige keer. Folk en psychedelica vormen de belangrijkste bestanddelen van de muziek van Awkward I, maar omdat I Really Should Whisper zo nu en dan aangenaam rammelt, is ook het hokje lo-fi nooit heel ver weg. De meeste songs op I Really Should Whisper zijn opgebouwd rond een eenvoudig, maar steeds prachtig uitgevoerd gitaarloopje. Hier omheen zijn ter versiering uiteenlopende muzikale accenten aangebracht, waarbij het gebruik van minder gangbare instrumenten als de zingende zaag niet wordt geschuwd. Het levert een plaat op die niet alleen ongelooflijk lekker klinkt, maar ook steeds meer indruk maakt. I Really Should Whisper van Awkward I is een tijdloze popplaat van een bijzonder hoog niveau, die net als die van labelgenoten Moss over een paar maanden in geen enkel jaarlijstje misstaat. Erwin Zijleman