Sunny Day Real Estate - Diary (Reissue)
Sunny Day Real Estate ontdekte ik pas in 2000, toen de band uit Seattle haar vierde cd The Rising Tide uitbracht. The Rising Tide bleek niet alleen een prachtige plaat met epische muziek die constant schakelde tussen rock, progrock, emo en pop; het bleek ook het slotakkoord van een band die sindsdien geroemd of verguisd wordt. Een paar jaar na het uiteenvallen van Sunny Day Real Estate kwam ik nog wel in aanraking met de derde plaat van de band, het eveneens uitstekende How It Feels To Be Something On, maar de eerste twee platen, die vooraf gingen aan de eerste keer dat de band uit elkaar viel, bleven voor mij tot dusver een goed bewaard geheim. Tot nu dan, want de ware golf aan reissues die ons inmiddels al enkele jaren overspoelt, neemt nu Diary uit 1994 en LP2 uit 1995 met zich mee. Het zijn twee vergelijkbare platen, die duidelijk anders klinken dan de platen die Sunny Day Real Estate gedurende haar tweede termijn uitbracht. Toen Diary in 1994 werd uitgebracht regeerde in Seattle, de thuisbasis van de band, de grunge. Invloeden uit deze stroming zijn duidelijk hoorbaar op het debuut van Sunny Day Real Estate, maar de band slaat ook nadrukkelijk andere wegen in. Diary bevat dynamische rocksongs die zonder al teveel opsmuk en met veel emotie worden gespeeld. Diary wordt door menigeen gezien als één van de eerste platen die in het hokje emo kon worden geduwd en stond hiermee aan de basis van een genre dat nog altijd gemengde reacties oproept. Zelf heb ik nooit zo goed begrepen wat er nu zo anders was aan muziek die het etiket emo kreeg opgeplakt en na beluistering van Diary begrijp ik dit nog steeds niet. Dit betekent overigens niet dat Diary geen bijzondere plaat is. Diary imponeert direct bij eerste beluistering als een rockplaat met de allure van een klassieker. Op Diary maakt Sunny Day Real Estate muziek die put uit meerdere genres. Je hoort grunge, punk en hardrock, maar tegelijkertijd zie je in de songstructuren zowel invloeden uit de progrock als uit de pure pop terug. Diary is een plaat die vol passie en met hart en ziel is gemaakt. Wat dat betreft is het misschien emo, maar verder hoor ik toch vooral rockmuziek die twee of misschien wel drie decennia muziekhistorie met zich mee sleept. Diary is steviger en directer dan de hier boven genoemde latere platen van de band, maar veel van de elementen die pas later werden uitgediept, zitten er op Diary al in. Zowel Diary als LP2 zijn nu geremastered en voorzien van bonustracks. Het is niet allemaal goud wat er blinkt, maar Diary is wat mij betreft toch een hele smakelijke krent in de bijna overdadige hoeveelheid reissue pop. Erwin Zijleman
Sunny Day Real Estate ontdekte ik pas in 2000, toen de band uit Seattle haar vierde cd The Rising Tide uitbracht. The Rising Tide bleek niet alleen een prachtige plaat met epische muziek die constant schakelde tussen rock, progrock, emo en pop; het bleek ook het slotakkoord van een band die sindsdien geroemd of verguisd wordt. Een paar jaar na het uiteenvallen van Sunny Day Real Estate kwam ik nog wel in aanraking met de derde plaat van de band, het eveneens uitstekende How It Feels To Be Something On, maar de eerste twee platen, die vooraf gingen aan de eerste keer dat de band uit elkaar viel, bleven voor mij tot dusver een goed bewaard geheim. Tot nu dan, want de ware golf aan reissues die ons inmiddels al enkele jaren overspoelt, neemt nu Diary uit 1994 en LP2 uit 1995 met zich mee. Het zijn twee vergelijkbare platen, die duidelijk anders klinken dan de platen die Sunny Day Real Estate gedurende haar tweede termijn uitbracht. Toen Diary in 1994 werd uitgebracht regeerde in Seattle, de thuisbasis van de band, de grunge. Invloeden uit deze stroming zijn duidelijk hoorbaar op het debuut van Sunny Day Real Estate, maar de band slaat ook nadrukkelijk andere wegen in. Diary bevat dynamische rocksongs die zonder al teveel opsmuk en met veel emotie worden gespeeld. Diary wordt door menigeen gezien als één van de eerste platen die in het hokje emo kon worden geduwd en stond hiermee aan de basis van een genre dat nog altijd gemengde reacties oproept. Zelf heb ik nooit zo goed begrepen wat er nu zo anders was aan muziek die het etiket emo kreeg opgeplakt en na beluistering van Diary begrijp ik dit nog steeds niet. Dit betekent overigens niet dat Diary geen bijzondere plaat is. Diary imponeert direct bij eerste beluistering als een rockplaat met de allure van een klassieker. Op Diary maakt Sunny Day Real Estate muziek die put uit meerdere genres. Je hoort grunge, punk en hardrock, maar tegelijkertijd zie je in de songstructuren zowel invloeden uit de progrock als uit de pure pop terug. Diary is een plaat die vol passie en met hart en ziel is gemaakt. Wat dat betreft is het misschien emo, maar verder hoor ik toch vooral rockmuziek die twee of misschien wel drie decennia muziekhistorie met zich mee sleept. Diary is steviger en directer dan de hier boven genoemde latere platen van de band, maar veel van de elementen die pas later werden uitgediept, zitten er op Diary al in. Zowel Diary als LP2 zijn nu geremastered en voorzien van bonustracks. Het is niet allemaal goud wat er blinkt, maar Diary is wat mij betreft toch een hele smakelijke krent in de bijna overdadige hoeveelheid reissue pop. Erwin Zijleman