Clare And The Reasons - Arrow
Allison Goldfrapp debuteert in 2000 als Goldfrapp met Felt Mountain; een opvallende plaat met een mix van filmmuziek en heerlijk broeierige vocalen. AllMusic.com noemt het één van de beste debuten van 2000. Clare Muldaur Manchon debuteert in 2007 als Clare And The Reasons met The Movie; een opvallende plaat met een mix van filmmuziek en heerlijk broeierige vocalen. AllMusic.com noemt het, je raadt het waarschijnlijk al, één van de beste debuten van 2007. De overeenkomst tussen Allison Goldfrapp en Clare Muldaur Manchon houdt hier ook meteen op. Dat is maar goed ook, want waar Goldfrapp haar carrière vervolgde met een aantal platen vol aanstekelijke maar nogal eendimensionale electropop, gaan Clare And The Reasons op Arrow voor een belangrijk deel door op de eerder ingeslagen weg. Nu had ik eerlijk gezegd ook geen electropop van Clare And The Reasons verwacht, want waar Goldfrapp op haar debuut al veelvuldig greep naar elektronica, was en is het geluid van Clare And The Reasons vooral organisch. Arrow leunt vergeleken met The Movie minder zwaar op filmmuziek en moet het doen zonder de bijna overdadige arrangementen van Sufjan Stevens en Van Dyke Parks (die nadrukkelijk hun stempel drukten op The Movie), maar bevat nog altijd beeldende muziek die je mee terug neemt naar vervlogen tijden. Op Arrow domineren de bijna lieflijke popliedjes. De popliedjes van Clare And The Reasons worden meer dan eens ondersteund door strijkers en blazers en worden gedragen door de honingzoete en opvallend heldere stem van Clare Muldaur Manchon. Toen ik de plaat als achtergrondmuziek op had staan, was het me eerlijk gezegd net wat te lieflijk, maar wanneer je beter naar Arrow luistert, valt op dat onder het stevige suikerlaagje veel moois verstopt zit. Dan pas hoor je hoe goed het allemaal in elkaar steekt, hoe fraai de goed verstopte muzikale accenten zijn en over hoeveel verleidingskracht de muziek van Clare And The Reasons eigenlijk beschikt. Arrow bevat een verrassend fraaie cover van That’s All van Genesis (!), maar bevat verder alleen maar eigen songs. Het zijn songs die net zo makkelijk uit de filmmuziek, folk of Franse chansons putten en allemaal even tijdloos klinken. Arrow van Clare And The Reasons is uiteindelijk een wonderschone plaat vol tijdloze popmuziek. Voor de liefhebbers, dat wel. Erwin Zijleman
Allison Goldfrapp debuteert in 2000 als Goldfrapp met Felt Mountain; een opvallende plaat met een mix van filmmuziek en heerlijk broeierige vocalen. AllMusic.com noemt het één van de beste debuten van 2000. Clare Muldaur Manchon debuteert in 2007 als Clare And The Reasons met The Movie; een opvallende plaat met een mix van filmmuziek en heerlijk broeierige vocalen. AllMusic.com noemt het, je raadt het waarschijnlijk al, één van de beste debuten van 2007. De overeenkomst tussen Allison Goldfrapp en Clare Muldaur Manchon houdt hier ook meteen op. Dat is maar goed ook, want waar Goldfrapp haar carrière vervolgde met een aantal platen vol aanstekelijke maar nogal eendimensionale electropop, gaan Clare And The Reasons op Arrow voor een belangrijk deel door op de eerder ingeslagen weg. Nu had ik eerlijk gezegd ook geen electropop van Clare And The Reasons verwacht, want waar Goldfrapp op haar debuut al veelvuldig greep naar elektronica, was en is het geluid van Clare And The Reasons vooral organisch. Arrow leunt vergeleken met The Movie minder zwaar op filmmuziek en moet het doen zonder de bijna overdadige arrangementen van Sufjan Stevens en Van Dyke Parks (die nadrukkelijk hun stempel drukten op The Movie), maar bevat nog altijd beeldende muziek die je mee terug neemt naar vervlogen tijden. Op Arrow domineren de bijna lieflijke popliedjes. De popliedjes van Clare And The Reasons worden meer dan eens ondersteund door strijkers en blazers en worden gedragen door de honingzoete en opvallend heldere stem van Clare Muldaur Manchon. Toen ik de plaat als achtergrondmuziek op had staan, was het me eerlijk gezegd net wat te lieflijk, maar wanneer je beter naar Arrow luistert, valt op dat onder het stevige suikerlaagje veel moois verstopt zit. Dan pas hoor je hoe goed het allemaal in elkaar steekt, hoe fraai de goed verstopte muzikale accenten zijn en over hoeveel verleidingskracht de muziek van Clare And The Reasons eigenlijk beschikt. Arrow bevat een verrassend fraaie cover van That’s All van Genesis (!), maar bevat verder alleen maar eigen songs. Het zijn songs die net zo makkelijk uit de filmmuziek, folk of Franse chansons putten en allemaal even tijdloos klinken. Arrow van Clare And The Reasons is uiteindelijk een wonderschone plaat vol tijdloze popmuziek. Voor de liefhebbers, dat wel. Erwin Zijleman