O.S.T. - Crazy Heart
De uitreiking van de Oscars is ook dit jaar weer grotendeels langs me heen gegaan, al kijk ik altijd toch even stiekem wie het beeldje voor de Best Original Song in de wacht heeft gesleept. In het recente verleden bevonden zich onder de genomineerden immers persoonlijke favorieten als Aimee Mann, Elliott Smith, Allison Moorer en Paul McCartney, terwijl onder andere Bruce Springsteen, Bob Dylan, Randy Newman, Melissa Etheridge en zelfs Glen Hansard en Markéta Irglová daadwerkelijk met het beeldje naar huis gingen. Dit jaar ging de Oscar voor Best Original Song naar Ryan Bingham en T-Bone Burnett, die The Weary Kind bijdroegen aan de soundtrack voor de film Crazy Heart. Nu heb ik deze soundtrack al een tijdje liggen, maar op één of andere manier kwam ik er maar niet toe om er naar te luisteren. De Oscar gaf me het beruchte zetje in de rug en hiervoor kan ik het beeldje alleen maar dankbaar zijn. De soundtrack bij de film Crazy Heart blijkt immers veel mooier en urgenter dan ik tot dusver had verwacht. De Crazy Heart Soundtrack bestaat eigenlijk uit twee delen. Aan de ene kant zijn er songs uit de oude doos van onder andere Waylon Jenning, Townes van Zandt, Buck Owens, Sam Phillips en Lightning Hopkins. Daar is niets mis mee, maar een beetje liefhebber heeft ze natuurlijk al lang in huis. Aan de andere kant zijn er nieuwe songs die worden uitgevoerd door singer-songwriter Ryan Bingham en acteurs Jeff Bridges en Colin Farrell. Om niets aan het toeval over te laten is voor de nieuwe songs een blik ouwe rotten opengetrokken, waaronder Buddy Miller, Greg Leisz, Joel Guzman, T-Bone Burnett , Jay Bellerose, Dennis Crouch, Patrick Warren en de vorig jaar overleden Stephen Bruton, aan wie de soundtrack is opgedragen. In muzikaal opzicht staat de Crazy Heart soundtrack dan ook als een huis. T-Bone Burnett en Stephen Bruton tekenden gezamenlijk voor de productie en het merendeel van de nieuwe songs. Dat Ryan Bingham prima songs af kan leveren is geen verrassing. De man maakte de afgelopen jaren twee geweldige soloplaten en tekent met The Weary Kind voor de mooiste song op deze soundtrack. Dat Jeff Bridges en Colin Farrell zich staande houden is verrassender. Acteurs die kunnen zingen zijn net zo zeldzaam als muzikanten die kunnen acteren, maar met name Jeff Bridges blijkt een getalenteerd zanger die op de cover van deze soundtrack niet alleen lijkt op Kris Kristofferson, maar ook zo klinkt. Het levert uiteindelijk een soundtrack op met rauwe en doorleefde rootsmuziek, die goed is voor een aangename wandeling langs Memory Lane, maar die ook goed is voor een portie nieuwe Amerikaanse rootsmuziek van een niveau dat slechts weinigen in dit genre gegeven is. The Weary Kind kreeg terecht een Oscar; de complete soundtrack verdient een plekje in de cd-speler van iedere liefhebber van de betere Amerikaanse rootsmuziek. Erwin Zijleman
De uitreiking van de Oscars is ook dit jaar weer grotendeels langs me heen gegaan, al kijk ik altijd toch even stiekem wie het beeldje voor de Best Original Song in de wacht heeft gesleept. In het recente verleden bevonden zich onder de genomineerden immers persoonlijke favorieten als Aimee Mann, Elliott Smith, Allison Moorer en Paul McCartney, terwijl onder andere Bruce Springsteen, Bob Dylan, Randy Newman, Melissa Etheridge en zelfs Glen Hansard en Markéta Irglová daadwerkelijk met het beeldje naar huis gingen. Dit jaar ging de Oscar voor Best Original Song naar Ryan Bingham en T-Bone Burnett, die The Weary Kind bijdroegen aan de soundtrack voor de film Crazy Heart. Nu heb ik deze soundtrack al een tijdje liggen, maar op één of andere manier kwam ik er maar niet toe om er naar te luisteren. De Oscar gaf me het beruchte zetje in de rug en hiervoor kan ik het beeldje alleen maar dankbaar zijn. De soundtrack bij de film Crazy Heart blijkt immers veel mooier en urgenter dan ik tot dusver had verwacht. De Crazy Heart Soundtrack bestaat eigenlijk uit twee delen. Aan de ene kant zijn er songs uit de oude doos van onder andere Waylon Jenning, Townes van Zandt, Buck Owens, Sam Phillips en Lightning Hopkins. Daar is niets mis mee, maar een beetje liefhebber heeft ze natuurlijk al lang in huis. Aan de andere kant zijn er nieuwe songs die worden uitgevoerd door singer-songwriter Ryan Bingham en acteurs Jeff Bridges en Colin Farrell. Om niets aan het toeval over te laten is voor de nieuwe songs een blik ouwe rotten opengetrokken, waaronder Buddy Miller, Greg Leisz, Joel Guzman, T-Bone Burnett , Jay Bellerose, Dennis Crouch, Patrick Warren en de vorig jaar overleden Stephen Bruton, aan wie de soundtrack is opgedragen. In muzikaal opzicht staat de Crazy Heart soundtrack dan ook als een huis. T-Bone Burnett en Stephen Bruton tekenden gezamenlijk voor de productie en het merendeel van de nieuwe songs. Dat Ryan Bingham prima songs af kan leveren is geen verrassing. De man maakte de afgelopen jaren twee geweldige soloplaten en tekent met The Weary Kind voor de mooiste song op deze soundtrack. Dat Jeff Bridges en Colin Farrell zich staande houden is verrassender. Acteurs die kunnen zingen zijn net zo zeldzaam als muzikanten die kunnen acteren, maar met name Jeff Bridges blijkt een getalenteerd zanger die op de cover van deze soundtrack niet alleen lijkt op Kris Kristofferson, maar ook zo klinkt. Het levert uiteindelijk een soundtrack op met rauwe en doorleefde rootsmuziek, die goed is voor een aangename wandeling langs Memory Lane, maar die ook goed is voor een portie nieuwe Amerikaanse rootsmuziek van een niveau dat slechts weinigen in dit genre gegeven is. The Weary Kind kreeg terecht een Oscar; de complete soundtrack verdient een plekje in de cd-speler van iedere liefhebber van de betere Amerikaanse rootsmuziek. Erwin Zijleman