Gem - Hunters Go Hungry

Ondanks een serie bijzonder overtuigende platen is Gem tot dusver niet zo groot geworden als legendarische Excelsior bands als Daryll-Ann en Johan. De band viel het afgelopen jaar langzaam maar zeker uit elkaar, waardoor voorman Maurits Westerik vrijwel in zijn eentje overbleef. Lange tijd was het niet zeker of er nog een vierde Gem album zou komen, maar dankzij slimme sponsoring constructies, de combinatie met een beeldenproject en uiteindelijk toch ook de steun van het Excelsior label, ligt Hunters Go Hungry nu toch in de winkel. Dat is maar goed ook, want Hunters Go Hungry is een hele goede plaat geworden. Excelsior bracht dit soort platen vroeger altijd aan het begin van de lente uit, maar Hunters Go Hungry komt aan het eind van de zomer. Precies op tijd, want we nu we ons na maanden vol regen gaan opmaken voor een Indian summer, komt Maurits Westerik met de ultieme soundtrack voor een warme en onbezorgde herfst op de proppen. Hunters Go Hungry is een veelzijdige plaat die Amerikaanser klinkt dan we van Gem gewend zijn. Dit is zeker het geval wanneer blazers opduiken of invloeden uit de Westcoast-pop een prominente rol krijgen, maar ook in de meeste andere tracks klinkt Gem minder Brits en meer Amerikaans. Het levert een plaat op die hier en daar raakt aan de muziek van Daryll-Ann, maar persoonlijk heb ik vooral associaties met de muziek zoals die in de jaren 70 werd gemaakt door David Bowie (Young Americans), John Lennon (eigenlijk alle platen die hij in de VS maakte) en hier en daar ook een beetje McCartney en Dylan. Hiertegenover staan een aantal songs die wat dichter bij de Britpop liggen en mij persoonlijk vooral doen denken aan The Smiths, Oasis en The La’s. Bij beluistering van Hunters Go Hungry vallen een aantal dingen op. Het eerste dat opvalt is het tijdloze karakter van de meeste songs op de plaat, die net zo makkelijk 20, 30 of 40 jaar geleden gemaakt had kunnen worden, maar desondanks fris klinkt. Verder klinkt de plaat echt geweldig (het is lang geleden dat ik een zo goed geproduceerde en gemixte plaat van eigen bodem heb gehoord) en wordt er geweldig gemusiceerd door Maurits Westerik en zijn muzikale vrienden. Tenslotte is Hunters Go Hungry een hele gevarieerde plaat met stevigere rocktracks, maar ook bedwelmende ballads. Omdat Hunters Go Hungry verschijnt op het Excelsior label ligt de vergelijking met de grote platen van Johan en Daryll-Ann voor de hand en wat mij betreft kan de vierde van Gem deze vergelijking aan. Hunters Go Hungry is een plaat vol geweldige songs waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Laat die Indian Summer maar komen; de bijpassende soundtrack ligt klaar en is van grote klasse. Erwin Zijleman