Lindsey Buckingham - Seeds We Sow

Dat Lindsey Buckingham behoort tot de belangrijkste muzikanten uit de geschiedenis van de popmuziek valt wat mij betreft niet te betwisten. Buckingham verschafte zich via het samen met Stevie Nicks gemaakte Buckingham Nicks toegang tot Fleetwood Mac en vormde deze wat gezapige band binnen een paar jaar om tot één van de meest invloedrijke bands aller tijden. Klassiekers als Rumours en Tusk waren er niet gekomen zonder de bijdrage van Lindsey Buckingham en het is waarschijnlijk niet overdreven om te stellen dat de popmuziek van vandaag de dag anders had geklonken zonder het baanbrekende werk van Lindsey Buckingham. Ondanks zijn enorme staat van dienst wordt Lindsey Buckingham’s solowerk over het algemeen niet erg serieus genomen. Hiermee doen we de solocarrière van Lindsey Buckingham als je het mij vraagt flink tekort. Het stapeltje soloplaten dat hij sinds het begin van de jaren 80 heeft gemaakt bevat geen zwakke schakel en laat goed horen hoeveel invloed Lindsey Buckingham heeft gehad op het geluid van Fleetwood Mac. De afgelopen jaren worden de soloplaten van Lindsey Buckingham alleen maar beter. Het in 2008 verschenen Gift Of Screws vond ik tot voor kort Buckingham’s beste soloplaat tot dusver, maar het onlangs verschenen Seeds We Sow is nog beter. Ook Seeds We Sow laat zich weer beluisteren als een eigentijdse versie van Rumours of Tusk, al is de muziek van Lindsey Buckingham wel wat complexer, avontuurlijker en hierdoor iets minder toegankelijk dan die van Fleetwood Mac. Seeds We Sow bevat een collectie geweldige songs. Het zijn songs die dankzij de vocalen en het geweldige gitaarspel van Lindsey Buckingham onmiddellijk aan Fleetwood Mac doen denken, al klonk de muziek van Fleetwood Mac nooit zo intens en intiem als die op Seeds We Sow. Lindsey Buckingham was tot dusver op zijn soloplaten niet vies van een groots en gepolijst rockgeluid, maar kiest op Seeds We Sow voor een soberder en meer ingetogen geluid. Seeds We Sow werd opgenomen bij Lindsey Buckingham thuis en werd door hem zelf geproduceerd. Verwacht nu geen huis-, tuin- en keukenvlijt, want Seeds We Sow klink werkelijk fantastisch. Veel songs op de plaat moeten het doen met het gitaarspel van Lindsey Buckingham en zijn zang. Dankzij het onwaarschijnlijk snelle en gevarieerde gitaarspel van Buckingham klinken ook deze songs vol en bij vlagen zelfs overweldigend. In een aantal andere songs pakt Lindsey Buckingham wat meer uit en komt hij meer in de buurt van het werk van Fleetwood Mac, al ontbreekt de onverwachte Buckingham twist nooit. Ik heb Seeds We Sow inmiddels een aantal keren gehoord en vindt het een bijzondere indrukwekkende plaat, die alleen maar aan kracht wint. Lindsey wordt volgende maand 62, maar gaat op Seeds We Sow tekeer als een jonge hond. Waar de meeste jonkies tegenwoordig terug grijpen op muziek uit een ver verleden, weet Lindsey Buckingham deze muziek op indrukwekkende wijze te vernieuwen. Seeds We Sow is een jaarlijstjesplaat die de meeste jaarlijstjes helaas niet zal gaan halen, maar ik heb alvast een ereplaats gereserveerd voor dit ook voor mij onverwachte meesterwerk. Erwin Zijleman