Laura Jean - A Fool Who'll

De Australische singer-songwriter Laura Jean zweerde tot dusver bij haar akoestische gitaar en nogal sobere folksongs. Haar eerste twee platen werden in eigen land enthousiast ontvangen en leverden een aantal prestigieuze awards op, maar Nederland wist Laura Jean tot dusver nog niet te bereiken. Naast awards won Laura Jean een jaar of twee geleden ook een elektrische gitaar (voor de kenners: een Gibson SG, ook de favoriete gitaar van AC/DC’s Angus Young), maar deze stond tot dusver vooral stof te vangen. Op het deze maand verschenen A Fool Who’ll duikt de elektrische gitaar echter meerdere malen op, wat een verrassend rauw geluid oplevert. Laura Jean moest met haar vorige twee cd’s nog concurreren met hordes vrouwelijke folkies, maar onderscheidt zich op het fraaie A Fool Who’ll met een opvallend eigen geluid. In de wat rauwere songs, waarin Laura Jean zich vooral laat begeleiden door haar elektrische gitaar, doet de muziek van de Australische onmiddellijk denken aan PJ Harvey, maar A Fool Who’ll is een grillige plaat die meerdere kanten op schiet. In een aantal songs neigt de muziek van Laura Jean naar traditionele Britse folk, maar ik hoor er ook veel in van de eerste platen van Sinead O’Connor. A Fool Who’ll heeft een behoorlijk vol geluid, dat wordt gekleurd door elektrische gitaren, strijkers, blazers en drums. Het is een donker, beklemmend en vaak wat psychedelisch geluid dat behoorlijk zwaar op de maag ligt, maar uiteindelijk toch ook prima past bij de engelachtige vocalen van Laura Jean die via meerdere lagen uit de speakers komen. Laura Jean blijkt een engeltje met een bite. Haar lieflijke zang kan zomaar omslaan in rauw gegrom, wat A Fool Who’ll van flink wat dynamiek voorziet. A Fool Who’ll is geen plaat die je direct zal betoveren. Hiervoor is de muziek van Laura Jean te grillig, te weinig toegankelijk en te zwaar. Naarmate ik A Fool Who’ll hoor, vind ik de plaat echter wel steeds mooier en indrukwekkender worden. In eerste instantie koesterde ik vooral de intieme en rauwe tracks, hierna kwamen de traditioneel aandoende folksongs, maar uiteindelijk volgden ook de op het eerste gehoor loodzware en bijna epische tracks op de plaat. A Fool Who’ll is een plaat vol valkuilen en geheimen die tijd vraagt, maar wanneer je alles eenmaal hebt ontdekt is de nieuwe plaat van Laura Jean een plaat die je niet meer wilt missen. Laura Jean heeft moed getoond door buiten de gebaande paden van de folk te treden, maar beloont zichzelf en de liefhebbers van eigenzinnige vrouwelijke singer-songwriters uiteindelijk met een plaat die er serieus toe doet. A Fool Who’ll is een wonderschone en indrukwekkende plaat die Laura Jean op de kaart moet gaan zetten als groot talent. Erwin Zijleman