Sarah Blasko - Cinema Songs

Ik ben zeer gecharmeerd van de drie platen die de Australische singer-songwriter Sarah Blasko de afgelopen zes jaar heeft uitgebracht, maar ben misschien nog wel meer onder de indruk van de geweldige vertolkingen van klassiekers uit de geschiedenis van de popmuziek die ze op haar naam heeft staan. Een rondje YouTube eindigt voor mij met enige regelmaat bij Sarah Blasko’s geweldige vertolkingen van Elton John’s Goodbye Yellow Brick Road en het van Olivia Newton-John en E.L.O. bekende Xanadu. De laatste is ook te vinden op het onlangs verschenen EPtje Cinema Songs. Cinema Songs bevat vijf songs van film c.q. musical soundtracks en is waarschijnlijk niet meer dan een tussendoortje (dat overigens ook onderdeel uitmaakt van de luxe versie van haar laatste plaat As Day Follows Night uit 2010). Het is echter een tussendoortje om in te lijsten, want wat doet Sarah Blasko weer mooie dingen met de door haar uitgekozen songs. Cinema Songs bevat nieuwe versies van Seems Like Old Times (Annie Hall), Something Good (The Sound Of Music), Maybe This Time (Cabaret), Out Here On My Own (Fame) en Xanadu (Xanadu). Het zijn allemaal songs waarvan ik de originele versie maar matig of helemaal niet kan verdragen. Xanadu is misschien nog wel het beste voorbeeld. Bij beluistering van het origineel van Olivia Newton-John en Electric Light Orchestra hoor je ergens in de verte nog wel een goed liedje, maar dit verzuipt compleet in een pompeuze en galmende orkestratie en productie. Sarah Blasko slaagt er in om het mooie popliedje dat wel degelijk verstopt zit in Xanadu naar de oppervlakte te brengen. Heel veel heeft de Australische singer-songwriter hier niet voor nodig. De Sarah Blasko versie van Xanadu moet het doen met warme pianoklanken en de aangename stem van Sarah Blasko. Het resultaat is een waar poppareltje. Wat voor Xanadu geldt, geldt eigenlijk ook voor de andere vier tracks op Cinema Songs. In alle gevallen slaagt Sarah Blasko er in om de wat overdadige originelen terug te brengen tot sobere popliedjes vol overtuigingskracht. Cinema Songs valt op door mooie arrangementen, maar het sterkste punt van de EP blijft toch de heerlijke stem van Sarah Blasko. Blasko beschikt over een krachtig en warm stemgeluid dat door het wat rauwe randje heerlijk zwoel klinkt. Het is een stem die zelfs van de slechtste songs ooit geschreven nog iets moois weet te maken en de ambachtelijke maar door overdaad om de zeep geholpen popliedjes op Cinema Songs één voor één omtovert tot prachtliedjes. Cinema Songs is hierdoor een waardevolle aanvulling op het nu al prachtig oeuvre van Sarah Blasko en als je het mij vraagt veel meer dan een aardig tussendoortje. Zeer warm aanbevolen derhalve, net als al het andere werk van deze Australische. Erwin Zijleman