Neal Casal - Sweeten The Distance

Neal Casal dook halverwege de jaren 90 op als soloartiest, maar de meeste mensen zullen hem vooral kennen als voorman van The Cardinals, de band van Ryan Adams, of misschien van de gelegenheidsband Hazy Malaze. Dat is jammer, want de soloplaten die Neal Casal tot dusver afleverde zijn stuk voor stuk van hoog niveau. Nu Ryan Adams The Cardinals schijnbaar heeft opgedoekt en we al lang niets van Hazy Malaze hebben gehoord, kan Neal Casal zich weer volledig storten op zijn solocarrière en dit levert, vlak na de release van de nieuwe plaat van Ryan Adams, een nieuwe plaat van de singer-songwriter uit New Jersey op. Sweeten The Distance is de opvolger van het in 2009 verschenen Roots And Wings; een plaat die ik op deze BLOG schaarde onder de betere rootsplaten van het betreffende jaar. Ook Sweeten The Distance vind ik weer een hele goede plaat. Het is een wat ambitieuzere plaat dan we van Neal Casal gewend zijn, al moeten de verschillen met de vorige platen van Neal Casal niet worden overdreven. Sweeten The Distance klinkt hooguit wat voller en geproduceerder dan de meeste van zijn voorgangers. In muzikaal opzicht is er niet zoveel veranderd. Ook op Sweeten The Distance maakt Neal Casal weer muziek die zich vooral heeft laten inspireren door de Amerikaanse folkrock en countryrock uit de vroege jaren 70. Zoals gewoonlijk wisselt Casal net wat stevigere rocksongs af met meer ingetogen ballads en zoals altijd klinkt het allemaal smaakvol en authentiek. Neal Casal moet met vrijwel al zijn platen vechten tegen de kritiek dat het allemaal al eens eerder en beter is gedaan en ik vrees dat dit ook met Sweeten The Distance weer het geval zal zijn. Daar is aan de ene kant wel iets voor te zeggen, want in hoeverre is het mogelijk om in de buurt te komen bij grote voorbeelden als Gram Parsons, The Flying Burrito Brothers en Neil Young. Aan de andere kant moeten we niet met twee maten meten, want er zijn de afgelopen jaren nogal wat platen bejubeld waarop inspiratiebronnen ook zonder enige gêne werden geëerd. Wat ik belangrijk vind is dat ik muziek mooi vind en dat muziek mij raakt. Sweeten The Distance van Neal Casal voldoet wat mij betreft ruimschoots aan beide voorwaarden. Net als op al zijn vorige platen maakt Neal Casal op Sweeten The Distance mooie folkrock en countryrock die weliswaar nadrukkelijk is geïnspireerd door zijn helden uit het verleden, maar ook iets toevoegt aan de erfenis van weleer. Casal is en blijft als je het mij vraagt een van de smaakmakers in het genre en heeft ook nog eens een van zijn betere platen afgeleverd. Een aanrader dus. Erwin Zijleman