In de jaren 80 werd het fenomeen stadionconcert misschien niet geboren, maar kwam het wel tot volle wasdom. De stadions werden gevuld door onder andere Bruce Springsteen, Prince, Madonna en Michael Jackson, maar ook twee bands die aan het begin van de jaren 80 nog genoegen moesten nemen met de kleinere zalen, wisten gedurende het decennium de sprong naar het stadion te maken. Ik heb het natuurlijk over U2 en de Simple Minds. Beide bands reikten in de tweede helft van de jaren 80 tot grote hoogten, maar toen het einde van het decennium naderde kwam er zand in de machines. De Simple Minds kwamen de terugval eigenlijk nooit meer te boven en kwamen snel terecht in het ouwe lullen circuit (Night of the Proms). U2 zat na het tegenvallende Rattle & Hum twee jaar in zak en as, ging er hierna nog ruim een jaar tussenuit en keerde vervolgens aan het eind van 1991 terug met Achtung Baby. Het is misschien wel de beste plaat die U2 zou maken en in ieder geval één van de beste (zelf vind ik The Joshua Tree meestal net iets beter). Achtung Baby viert dit jaar al weer zijn twintigste verjaardag en dat moet natuurlijk gevierd worden met prachtige heruitgaven. De vinyl freak kiest voor de 4 LP versie, de nieuwsgierige fan voor de 2 cd versie met bonus tracks, de wat minder draagkrachtige muziekliefhebber voor de fraai geremasterde 1 cd versie en de ware fan voor de extra luxe versie die bestaat uit maar liefst 6 cd’s en 4 DVD’s (!). Een ieder die zich graag beperkt tot de essentie kan met een gerust hart kiezen voor de eenvoudigste versie, want de heruitgave van Achtung Baby is het onbetwiste hoogtepunt op het verjaardagsfeestje van de plaat. Waar U2 aan het eind van de 80 opzichtig flirtte met Amerikaanse rootsmuziek, koos het op Achtung Baby weer volledig voor de Europese rockmuziek. De plaat werd opgenomen in de fameuze Hansa Studios in Berlijn met wederom Brian Eno en Daniel Lanois achter de knoppen. De stad stond op zijn kop door de val van de muur en de tomeloze energie die Berlijn aan het begin van de jaren 90 uitstraalde hoor je terug op de plaat. Op Achtung Baby neemt U2 afstand van de weg die het op The Joshua Tree was ingeslagen, maar de plaat is zeker geen fantasieloze terugkeer naar het vertrouwde geluid van de band. Achtung Baby heeft zich flink laten beïnvloeden door op dat moment nieuwe bands als My Bloody Valentine en de bands uit de Manchester scene en verwerkt hiernaast flink wat invloeden uit de dance en psychedelica. Het levert een rauw en opwindend geluid op dat twintig jaar later nog niet aan kracht heeft ingeboet. Ik had de plaat al een hele tijd niet meer gehoord en was verrast door de urgentie die songs als The Fly, Who’s Gonna Ride Your Wild Horses, Mysterious Ways en One nog altijd uistralen. Dit geldt eigenlijk voor vrijwel alle tracks op een plaat die zich inmiddels laat beluisteren als een klassieker uit de geschiedenis van de rockmuziek. Dan de extra’s. Een ieder die kiest voor de meest luxe versie krijgt 5 cd’s cadeau met remixen, alternatieve versies, bonustracks en de opvolger van Achtung Baby, het veel minder memorabele Zooropa. Er staan absoluut mooie dingen op, maar komt het in de buurt van Achtung Baby? Nee. De bijgevoegde cd’s zijn daarentegen weer wel deels de moeite waard. Zo is er een DVD met de prachtige documentaire From The Sky Down - A Documentary en is er een DVD gevuld met opnamen van de baanbrekende Zoo TV tour; een van de meest baanbrekende concertseries uit de geschiedenis van de popmuziek. Welke versie je ook kiest, één ding is zeker: Achtung Baby mag in geen enkele muziekverzameling ontbreken. Erwin Zijleman