The Clearing is de derde plaat van de Amerikaanse band Bowerbirds. Hun debuut Hymns For A Dark Horse is me vijf jaar geleden ontgaan, maar van het drie jaar geleden verschenen Upper Air was ik behoorlijk onder de indruk, waardoor de plaat een plekje verdiende op deze BLOG. Op Upper Air plakte ik drie jaar geleden nog het etiket freakfolk; een inmiddels bijna uitgestorven genre. Opvolger The Clearing voorzie ik daarom maar van het label folk. Het is echter zeker geen alledaagse folk die de band rond Beth Tacular en Phil Moore maakt. The Clearing volgt op een aantal zware jaren. Beth Tacular had de afgelopen jaren te maken met ernstige gezondheidsklachten en de relatie van de twee leek enige tijd op de klippen te lopen, wat absoluut zijn weerslag heeft gehad op de muziek van Bowerbirds. De twee voorgangers van The Clearing waren behoorlijk ingetogen platen, maar op de derde plaat van Bowerbirds komt heel wat opgekropte woede, ellende en energie naar boven. Bowerbirds was nooit vies van bijzondere arrangementen, maar bijna Arcade Fire achtige uitbarstingen zijn we toch niet gewend van de band. Het past uitstekend bij de nog altijd wonderschone folkliedjes van Bowerbirds. Op The Clearing neemt Phil Moore het vocale voortouw. Ondanks mijn duidelijke voorkeur voor vrouwenstemmen ben ik inmiddels al behoorlijk gehecht aan de nieuwe plaat van Bowerbirds en geniet ik zeer van de subtiele toevoegingen van Beth Tacular. Beth Tacular en Phil Moore slagen er op The Clearing in om uiterst sobere folkliedjes op een bijna overdadige manier aan te kleden en te versieren, maar desondanks blijft The Clearing een hele intieme plaat. Naast The Arcade Fire zal ook de naam van Bon Iver opduiken bij beluistering van The Clearing. Dat is niet zo gek, want Justin Vernon is een fan van de band en heeft Bowerbirds meer dan eens meegenomen op tournee en bovendien koos Bowerbirds, net als Vernon, een afgelegen blokhut als basis voor het opnemen van deze plaat, wat de plaat een hele bijzondere sfeer geeft. The Clearing van Bowerbirds is zeker geen makkelijke plaat. Zelf na vele keren horen voelt een aantal songs nog wat ongemakkelijk aan, maar de luisterervaring wordt steeds indrukwekkender. Het is een cliché dat een flinke portie persoonlijk leed de kwaliteit van de muziek van een band vaak ten goede komt. Dit cliché gaat zeker op voor het bijzondere The Clearing, net als het cliché dat je door persoonlijk leed alleen maar kunt groeien. Indrukwekkende plaat. Erwin Zijleman
