Devotion van Jessie Ware lag inmiddels een aantal maanden op de spreekwoordelijke stapel en leek daar niet meer van af te komen, tot ik op AllMusic.com een buitengewoon lovende recensie las, waarin de plaat niet alleen werd geschaard onder de beste (alternatieve) platen van het jaar, maar ook nog eens in één adem werd genoemd met Roxy Music's Avalon, Sade's Diamond Life, the Blue Nile’s Hats en Caron Wheeler's UK Blak; platen die ik alle vier hoog heb zitten. Devotion van Jessie Ware lijkt overigens op geen van deze vier platen (de tweede en de laatste komen nog het meest in de buurt), maar is inderdaad wel een hele knappe plaat, die niet misstaat tussen de meest opvallende platen van het jaar. De Britse zangeres doet dit met een mix van soul, pop, hiphop en r&b, die anders klinkt dan de muziek van haar soortgenoten. Devotion ontleent zijn kracht voor een belangrijk deel aan de werkelijk fantastische stem van Jessie Ware. De Britse zangeres kan enorm uithalen, maar is hiernaast zeer bedreven in het op bijzonder ingetogen wijze zingen; een zeldzame kwaliteit voor een soulzangeres. Devotion valt niet alleen op door de geweldige zang. Ook de instrumentatie is van een bijzonder hoog niveau en maakt steeds weer diepe indruk met een smaakvol gebruik van strijkers, met zwoele en lome beats en met een opvallend avontuurlijk gebruik van zweverige elektronica. Tenslotte slaagt Jessie Ware er in om op bijzonder knappe wijze aan de haal te gaan met invloeden uit een aantal decennia popmuziek. Devotion doet me vaak denken aan de muziek van Soul II Soul uit de jaren 80 en 90, maar slaat ook een brug tussen Whitney Houston en Alicia Keys aan de ene kant en tussen Sade en The XX aan de andere kant. Die laatste naam is misschien een hele vreemde eend in de bijt, maar is vanwege de bezwerende, onderkoelde en zo nu en dan bijna minimalistische klanken op Devotion zeker terecht. Devotion wordt afwisselend in de hokjes soul, pop en dance geduwd, maar ik vraag me af of de muziekliefhebbers die deze hokjes hoog hebben zitten, uit de voeten kunnen met de zeker in eerste instantie toch lastig te doorgronden muziek van Jessie Ware. Zelf ben ik inmiddels helemaal om. Devotion van Jessie Ware is een zwoele plaat voor de vroege zondagochtend en de late avonden, maar het is ook een bruisende en avontuurlijke plaat die op ieder tijdstip om nader onderzoek vraagt. Zangeressen als Jessie Ware kunnen over het algemeen vertrouwen op de gebaande paden en het nodige vocale geweld, maar de Britse zangeres gooit het voor de afwisseling eens over een andere boeg. Daarmee dwingt Jessie Ware niet alleen respect af, maar levert ze ook nog eens een plaat af die behoort tot de leukere en interessantere platen van het jaar. De Britse muziekpers is daar inmiddels achter. Nu wij nog. Erwin Zijleman
