Een week of twee geleden schreef ik een artikeltje over twee popprinsessen. Een aantal lezers van deze BLOG gaf aan hier geen chocola van te kunnen maken en sprak de hoop uit dat het bij een eenmalige exercitie zou blijven. Of dit inderdaad zo is hangt een beetje af van het hokje waarin Taylor Swift wordt gepropt. De jonge Amerikaanse uit Wyomissing, Pennsylvania, dook een jaar of zes geleden voor het eerst op (Taylor Swift was toen net 16 jaar oud) met een plaat waarop vooral het etiket "contemporary country" werd geplakt. De plaat werd in de Verenigde Staten in brede kring omarmd, maar in Nederland werd Taylor Swift toch vooral met argusogen bekeken. De afgelopen jaren brak de Amerikaanse ook in Nederland door, waarschijnlijk omdat ze steeds meer afstand nam van de Nashville country en koos voor een wat meer pop georiënteerd geluid. Op haar nieuwe cd Red is Taylor Swift nog verder opgeschoven richting pop en rock. Dat blijkt al uit de gastenlijst, waarop dit keer onder andere de namen van Ed Sheeran en Snow Patrol’s Gary Lightbody prijken, maar het blijkt nog meer uit de 16 (!) songs op de plaat. Hier en daar en met name in de ballads horen we nog wel wat van de country invloeden die de muziek van Taylor Swift ooit domineerden, maar het is toch voornamelijk pop wat de klok slaat. Red zal ongetwijfeld bij een breed publiek in de smaak vallen, want de songs op de plaat zijn stuk voor stuk aanstekelijk en ijzersterk. Ik durf Red zelf ook een opvallend sterke plaat te noemen. Taylor Swift was altijd al een overtuigende zangeres, maar heeft inmiddels de country snik achter zich gelaten en maakt indruk met een lekker krachtig geluid, waarmee ze zich schaart onder de betere zangeressen van het moment. Ook in muzikaal en productioneel opzicht is Red van een bijzonder hoog niveau, wat gezien de namen van de mensen die mee hebben gewerkt aan deze plaat geen verbazing zal wekken. Met goede vocalen, een verzorgde instrumentatie en een glanzende productie ben je er nog niet. Een plaat moet ook iets met je doen en Red doet iets met mij. Ondanks het feit dat pop domineert op deze plaat is het geen zielloos plastic dat je hoort op deze plaat, maar muziek met een warm kloppend hart. Taylor Swift is een geweldig zangeres, maar slaagt er ook in om de luisteraar in te pakken met kracht en emotie. Red is ook nog eens een bijzonder afwisselende plaat die niet bang is om buiten de gebaande paden te treden, waardoor de mooi verzorgde pop van Taylor Swift net zo makkelijk wordt voorzien van een vleugje country als van een snufje dubstep of een stevige rockinjectie. Taylor Swift is inmiddels 22 en heeft ook kennis gemaakt met de donkere kanten van het leven. Red klinkt hierdoor geloofwaardiger dan haar vorige platen en maakt vrijwel over de gehele linie een volwassen indruk. Er zullen niet veel Nederlandse critici zijn die durven beweren dat Taylor Swift een hele mooie plaat heeft gemaakt, maar ik durf het wel. Red van Taylor Swift is een buitengewoon knappe plaat met 16 popliedjes van wereldklasse. Vergeet de popprinsessen van een aantal weken geleden, maar omarm deze popkoningin. Je gaat er geen spijt van krijgen. Erwin Zijleman
