Het is een plaat die mij afwisselend doet denken aan Mazzy Star, The Cocteau Twins, Marissa Nadler, Sinéad O’Connor en Chelsea Wolfe, waarbij Emma Ruth Rundle er in slaagt om het beste van al deze werelden te verenigen.
Some Heavy Ocean heeft het zwoele en psychedelische van Mazzy Star, het zweverige en mystieke van The Cocteau Twins, de ingetogen schoonheid van Marissa Nadler, de woede van Sinéad O’Connor (waarbij vooral aan haar eerste plaat moet worden gedacht) en de duistere onderkoeling van Chelsea Wolfe.
Some Heavy Ocean heeft uiteindelijk vaak een donker geluid met voorzichtig galmende shoegaze en dreampop gitaren en buitengewoon dreigende synths, maar Emma Ruth Rundle begint vaak uiterst ingetogen en bouwt de spanning langzaam op.
Some Heavy Ocean zal waarschijnlijk niet worden gewaardeerd door liefhebbers van mooie luisterliedjes, want daarvoor is de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter te dynamisch en te donker, maar liefhebbers van alle hierboven genoemde namen en liefhebbers van muziek die ook buiten de lijntjes durft te kleuren in het algemeen, halen met Some Heavy Ocean een prachtplaat in huis.
Het lijstje namen dat bij me op komt bij beluistering van het debuut van Emma Ruth Rundle groeit trouwens nog steeds, want inmiddels hoor ik ook zeker raakvlakken met het prachtdebuut van Tess Parks en met de laatste plaat van EMA, maar Emma Ruth Rundle kan ook klinken als Siouxsie Sioux, als PJ Harvey of als Suzanne Vega om nog maar eens wat uitersten te noemen.
Some Heavy Ocean is geen plaat die het goed doet op de achtergrond. Het is een plaat die dwingt tot luisteren en inleven. Pas wanneer je je niet langer verzet tegen de donkere wolken die over drijven openbaart zich de ruwe schoonheid van deze plaat. Dan hoor je dat Emma Ruth Rundle zich ook zeker heeft laten inspireren door singer-songwriters uit de vroege jaren 70, variërend van Joni Mitchell tot Britse folkies. Dan ook hoor je dat Emma Ruth Rundle net zo makkelijk aansluiting vindt bij de alternatieve folkies als bij muzikanten uit de wat donkerdere contreien van de popmuziek, inclusief de post-rock waarin Emma Ruth Rundle tot dusver actief was.
In Nederland lees ik tot dusver maar heel weinig over deze fascinerende plaat, maar dat kan alleen maar een kwestie van tijd zijn. Emma Ruth Rundle heeft met Some Heavy Ocean immers een plaat gemaakt die zich misschien maar langzaam opdringt, maar wanneer de liefde voor deze plaat begint te ontluiken is het ook onvoorwaardelijke liefde. Erwin Zijleman
cd 
LP