Ik was nooit een groot fan van Joe Cocker. Ik ben ooit eens begonnen met Sheffield Steel uit 1982. Een bij vlagen aardige plaat, maar echt raken deed het me niet. Ik vond vooral de instrumentatie van Sly Dunbar en Robbie Shakespeare mooi en verder stonden er natuurlijk prima songs op de plaat. Deze songs waren echter geen van allen door Joe Cocker geschreven en juist de zang op de plaat deed me niet zo veel, zodat de meerwaarde van Joe Cocker beperkt was of zelfs ontbrak. De platen die Joe Cocker na Sheffield Steel maakte waren nog veel minder goed en beter zou het helaas nooit meer worden. Op een gegeven moment ging ik op zoek naar klassiekers uit de jaren 60 en kwam Joe Cocker’s debuut With A Little Help From My Friends uit 1969 voorbij. Door velen geroemd als klassieker uit de geschiedenis van de popmuziek, maar mij deed ook deze plaat van Joe Cocker niet zoveel. Het titelnummer vond en vind ik zelfs vreselijk.
Ik ging er vervolgens van uit dat Joe Cocker gewoon niet mijn ding was en was er van overtuigd dat dit ook nooit meer zou gaan veranderen, al was het maar omdat Joe Cocker in de jaren 90 uitsluitend draken van platen afleverde. Toen in 2005 de luxe reissue van Mad Dogs & Englishmen uit 1970 verscheen was ik niet van plan om ook maar iets met deze plaat te gaan doen, maar toen een recensie exemplaar op de mat viel moest ik er toch op zijn minst naar gaan luisteren.
Vervolgens gebeurde iets waar ik geen moment rekening mee had gehouden. De plaat vermaakte niet alleen genadeloos, maar wist me ook te raken. Mad Dogs & Englishmen is een live-plaat die verslag doet van de gelijknamige tour in 1970. Joe Cocker liet zich tijdens deze tour bijstaan door een enorm uit de kluiten gewassen band (meer dan 30 muzikanten), die vakkundig geleid werd door muzikant Leon Russell.
Het is een geweldige band die een heerlijk vol maar ook open geluid neer zet en garant staat voor een feestje. Ook op de keuze van de songs valt niets af te dingen. Allemaal covers en allemaal covers van songs van de groten der aarde. Het is vervolgens aan Joe Cocker om deze songs naar grote hoogten te tillen en daar slaagt hij glansrijk in.
Waar ik tot dat moment absoluut geen fan was van de zang van Joe Cocker, pakte hij me op Mad Dogs & Englishmen meedogenloos in. Mad Dogs & Englishmen is een feestje dat op de luxe editie van de plaat uit 2005 maar liefst 26 tracks duurt. Zo makkelijk kan het maken van goede muziek zijn.
Een jaar of tien geleden maakte Joe Cocker nog twee hele redelijke platen, maar sindsdien hoorde ik niet veel bijzonders meer van hem. Vandaag overleed hij op 70-jarige leeftijd. Ik heb Mad Dogs & Englishmen nog maar eens opgezet en het was direct weer feest. Een feestje dat de rest van de avond zal duren, al is het maar om een groot muzikant uit de geschiedenis van de popmuziek te eren. Die grootheid was Joe Cocker voor mij maar zelden en dat gaat ook niet meer veranderen, maar Mad Dogs & Englishmen is geweldig van de eerste tot de laatste noot. Erwin Zijleman
2 cd's 
2 LP's