Dat is nog eens een verrassing. Toen ik een paar dagen geleden op mijn Sonos één van de pareltjes van Mazzy Star wilde starten, zag ik tot mijn grote verbazing een gloednieuwe plaat van de Amerikaanse band staan. Nu schaar ik Mazzy Star tot mijn favoriete bands aller tijden, waardoor Ghost Highway voor mij veel meer is dan slechts een aangename verrassing.
Ghost Highway blijkt een live-plaat met opnames uit 1994. In 1994 had de band rond gitarist David Roback en zangeres Hope Sandoval twee uitstekende platen op haar naam staan. Op haar debuut She Hangs Brightly uit 1990 schakelde Mazzy Star nog tussen dromerigere en gruizige klanken, terwijl op So Tonight That I Might See uit 1993 vooral werd gekozen voor dromerige en verleidelijke klanken.
So Tonight That I Might See, wat mij betreft de beste plaat van Mazzy Star, kreeg in 1996 nog een vervolg met het eveneens fraaie en dromerige Among My Swan, waarna het snel stil werd rond de band, tot Mazzy Star in 2013 weer opdook met het eveneens uitstekende Seasons Of Your Day. In 1994 was Seasons Of Your Day uiteraard nog heel ver weg, maar songs van het pas twee jaar later verschenen Among My Swan duiken al op in de live-sets uit 1994.
Ghost Highway bevat opnamen van twee shows uit het najaar van 1994 en het zijn opnamen die destijds door een radiostation werden uitgezonden. De geluidskwaliteit is over het algemeen dan ook prima (al zat de geluidsman tijdens een van de shows af en toe te slapen) en gelukkig is het Amerikaanse publiek stiller dan het hedendaagse Nederlandse publiek, waardoor de uiterst ingetogen fluisterzang van Hope Sandoval niet wordt verstoord door geklets.
De nadruk ligt tijdens de shows op het meer ingetogen materiaal van de tweede en derde plaat van de band, al gaat Mazzy Star ook wel een paar keer los met wat gruiziger gitaarwerk en zijn de laatste songs op de plaat soms behoorlijk heftig. In de meer ingetogen songs moeten we het vaak doen met het ingetogen akoestische of juiste het zweverige elektrische gitaarwerk van David Roback, zo af en toe fraaie ondersteuning van een cello en uiteraard de onweerstaanbare zang van Hope Sandoval.
Hope Sandoval houdt zich op het podium verrassend goed staande en zingt net zo zwoel, verleidelijk en intens als op de studioplaten van de band. De live-versies van de songs van Mazzy Star zijn daarom zeker niet minder dan de studioversies en in een aantal gevallen zelfs beter, bijvoorbeeld als Hope Sandoval net wat minder netjes binnen de lijnen kleurt of wanneer David Roback los mag gaan met heerlijk psychedelisch gitaarwerk.
Ghost Highway bevat opnamen van twee shows, waardoor de plaat wat dubbelingen telt, maar omdat de versies van dubbel uitgevoerde songs zeker niet identiek zijn en in een aantal gevallen zelfs flink verschillend, is dit alleen maar interessant.
Ik zag Mazzy Star ergens halverwege de jaren 90 eens aan het werk op het podium en de band maakte in mijn herinnering een werkelijk verpletterende indruk. Het is een verpletterende indruk die dankzij het fraaie Ghost Highway twintig jaar later gewoon uit de speakers komt. Voor mij zoals gezegd veel meer dan slechts een verrassing. Ghost Highway is een waardevolle aanvulling op het prachtige oeuvre van het geweldige Mazzy Star en imponeert 13 tracks lang. Erwin Zijleman
