De Amerikaanse zangeres Melody Gardot heeft, ondanks drie werkelijk fantastische platen, nog altijd niet dezelfde status als soortgenoten als Norah Jones en Madeleine Peyroux. Dat heeft waarschijnlijk deels te maken met de eigenzinnigheid van de zangeres uit New York, want steeds als je denkt te weten in welke genres Melody Gardot opereert, slaat ze weer nieuwe wegen in.
Na de blues, soul, jazz en pop van haar debuut Worrisome Heart uit 2006, dat Melody Gardot overigens maakte na een zwaar verkeersongeluk dat haar tot op de dag van vandaag beperkt, ging opvolger en voorlopig meesterwerk My One And Only Thrill uit 2009 meer de kant van de jazz op, terwijl het in 2012 verschenen The Absence juist volop invloeden uit de wereldmuziek (en met name Franse en Zuid Amerikaanse muziek) verwerkte.
Voor het onlangs verschenen Currency Of Man keerde Melody Gardot terug naar producer Larry Klein, die ooit Joni Mitchell produceerde en ook achter de knoppen zat bij de opnames van My One And Only Thrill; volgens velen de beste Melody Gardot plaat tot dusver.
Toch klinkt Currency Of Man weer flink anders dan de vorige platen van Melody Gardot en zijn er eigenlijk maar twee constanten; de hoge kwaliteit van de platen van de Amerikaanse zangeres en haar geweldige stem. Met het predicaat zangeres doe ik Melody Gardot overigens wel wat te kort, want de Amerikaanse schrijft zelf al haar songs.
Op Currency Of Man zijn de invloeden uit de wereldmuziek, die op The Absence nog zo belangrijk waren, weer grotendeels verdwenen. Producer Larry Klein trommelde voor Currency Of Man flink wat gelouterde sessiemuzikanten op en heeft uiteindelijk gezorgd voor een prachtige klinkende plaat. Het is een plaat waarop invloeden uit de jazz weer iets aan terrein hebben gewonnen, maar op Currency Of Man domineren uiteindelijk de invloeden uit de soul.
Het is vooral laid-back soul, die me persoonlijk meer dan eens doet denken aan de muziek van Bill Withers, maar Melody Gardot gaat op haar nieuwe plaat ook aan de haal met invloeden uit de funk, rhythm & blues, jazz en zelfs gospel.
Currency Of Man valt op door een bijzonder ingetogen, maar ook bijzonder smaakvolle instrumentatie. De vaak wat lome songs zijn voorzien van mooie trage gitaarlijnen, een zwoele ritmesectie, waarna prachtige gearrangeerde blazers en strijkers het geheel compleet mogen maken.
Het is razend knap hoe de muzikanten op de plaat zo subtiel en ingehouden kunnen spelen en het is minstens even knap hoe topproducer Larry Klein al deze subtiele en ingehouden klanken aan elkaar heeft gesmeed tot een buitengewoon smaakvol maar ook heerlijk broeierig geheel.
De prachtige en subtiele klanken op Currency Of Man smeken om een zangeres van wereldklasse en dat is Melody Gardot. De Amerikaanse omarmt de lome en intieme instrumentatie en voorziet deze van ingehouden, broeierige en heerlijk lome en dromerige vocalen. Het herinnert aan de grote zangeressen uit vervlogen tijden, waardoor Currency Of Man direct een diepe indruk maakt en vervolgens steeds meer gaat imponeren.
Met Currency Of Man heeft Melody Gardot haar beste plaat tot dusver gemaakt. Hoogste tijd dus om deze unieke zangeres in brede kring te omarmen. Ik verheug me nu al op lome zomerdagen, broeierige avonden en luie ochtenden met Currency Of Man van Melody Gardot. Dat zouden meer muziekliefhebbers moeten doen. Erwin Zijleman
