Tess Parks maakte aan het eind van 2013 één van de betere platen van het jaar. Het had ook de plaat kunnen zijn die Mazzy Star op dat moment al heel lang niet meer gemaakt had, ware het niet dat Mazzy Star net een paar weken eerder was opgedoken met de door niemand meer verwachte comeback plaat. Het deed overigens niets af aan de kwaliteit van Hot Blood van Tess Parks. De Canadese muzikante keert nu terug met I Declare Nothing, dat ze samen met Anton Newcombe, één van de oprichters van de cultband The Brian Jonestown Massacre, maakte.
I Declare Nothing doet meer aan het debuut van Tess Parks dan aan de platen van Brian Jonestown Massacre denken en herinnert, net als dit debuut van Tess Parks, meer dan eens aan de muziek van Mazzy Star.
In muzikaal opzicht klinkt het allemaal net wat gruiziger en experimenteler, maar het zijn vooral de vocalen van Tess Parks die I Declare Nothing onderscheiden van de platen van Mazzy Star. Vergeleken met de zwoele fluistervocalen van Hope Sandoval is Tess Parks voorzien van een behoorlijk rauwe strot die de woorden soms met veel venijn en altijd met wat gruis uitspuugt.
Zeker in songs die net wat meer rammelen of net wat nadrukkelijker het experiment opzoeken, hoor je veel terug van The Velvet Underground; een band die uiteraard ook van grote invloed is geweest op Mazzy Star, maar I Declare Nothing is ook een kind van deze tijd.
Het gezicht van Tess Parks staat op de cover van de plaat en bepaalt voor een groot deel het geluid op I Declare Nothing, maar ook de rol van Anton Newcombe is van grote waarde. Newcombe heeft I Declare Nothing immers voorzien van geweldig gitaarwerk, dat zich laat beïnvloeden door een aantal decennia gitaarmuziek en hierdoor steeds weet te prikkelen.
Het is onduidelijk of I Declare Nothing nu gezien moet worden als de opvolger van Hot Blood of niet, maar een tussendoortje is het zeker niet. Daarvoor is de de plaat die Anton Newcombe en Tess Parks hebben gemaakt echt veel te goed. Erwin Zijleman
cd 
LP