Bart-Jan Baartmans maakt al sinds de jaren 80 muziek in nogal uiteenlopende bands. Inmiddels kennen we hem ook al weer geruime tijd als BJ Baartmans en als voorman van zijn voormalige band BJ’s Pawnshop en zijn huidige band BJ’s Wild Verband. BJ Baartmans maakte in het verleden vooral Engelstalige muziek, maar stapte een jaar of tien geleden over op het Nederlands.
Dat werpt voor mij over het algemeen een flinke drempel op, al kan ik Nederlandstalige muziek inmiddels meer waarderen dan een aantal jaren geleden toen Nederlandstalige muziek meestal een allergische reactie opriep.
Later, de meest recente plaat van BJ’s Wild Verband kan rekenen op opvallend positieve recensies, waardoor ik toch nieuwsgierig werd naar de verrichtingen van BJ Baartmans en zijn muzikale medestanders Mike Roelofs en Sjoerd van Bommel.
Het is me zeker niet tegen gevallen. Later is een geïnspireerd klinkende plaat met de ene na de andere prachtsong. Het drietal achter BJ’s Wild Verband is bovendien goed voor een mooi geluid waarin invloeden uit de blues en rock domineren, maar een vleugje Nedersoul en wat jazzy improvisaties ook nooit ver weg zijn.
Sjoerd van Bommel drumt subtiel en avontuurlijk, Mike Roelofs vult prachtig de gaten met zijn orgel en de bas, terwijl BJ Baartmans de plaat voorziet van mooie bluesy gitaarlijnen, die het ene moment flink mogen scheuren, maar ook subtiel en lang mogen uitwaaien.
BJ Baartmans overtuigt niet alleen als gitarist, maar ook als zanger. Zijn vocalen doen vanwege de Brabantse tongval wel wat denken aan Henny Vrienten, maar ook de naam van Thé Lau duikt bij beluistering van Later als vergelijkingsmateriaal op. De vocalen van BJ Baartmans voorzien de persoonlijke songs op de plaat van voldoende doorleving en een emotionele lading, waardoor de plaat zich makkelijk opdringt.
De naam van Henny Vrienten duikt overigens ook op wanneer je in de songs op Later duikt. Net als Henny Vrienten op het fraaie En Toch…, vertelt BJ Baartmans op Later mooie verhalen en verpakt hij deze verhalen in songs die vermaken maar ook verrassen, bijvoorbeeld door passages waarin volop ruimte is voor experimenten en solo’s.
Later is een veelzijdige rootsplaat en het is een rootsplaat die zeker niet onder doet voor die van de buitenlandse concurrentie. Hoewel ik over het algemeen niet heel gek ben op Nederlandstalige muziek, zitten de Nederlandse teksten op Later me nergens in de weg. Iedereen die Later aanschaft kan overigens ook een Engelstalige versie van de plaat downloaden, maar op de één of andere manier ben ik gehecht geraakt aan de charmes van de Nederlandse versie. Een prima rootsplaat van eigen bodem derhalve en een rootsplaat waarop we best trots mogen zijn. Erwin Zijleman
