De Canadese band Yukon Blonde heeft inmiddels een aantal platen op haar naam staan, maar tot de beluistering van On Blonde was ik nog niet in aanraking gekomen met de muziek van de band uit Kelowna, British Columbia. Bij beluistering van de openingstrack was ik ook direct om, want wat is Confused een heerlijk en onweerstaanbaar popliedje. Wat voor de openingstrack geldt, geldt gelukkig ook voor de rest van de plaat.
Yukon Blonde maakt heerlijk toegankelijke popmuziek die afwisselend associaties oproept met de jaren 60, 70, 80 en 90.
Uit de jaren 60 komen een flinke dosis psychedelica en fraaie harmonieën, de jaren 70 dragen radiovriendelijke pop en zo af en toe een funky injectie bij, de jaren 80 voorzien de gitaarpop van Yukon Blonde van typische 80s synths en een heel dun laagje kitsch, terwijl de jaren 90 invloeden uit de power pop en de indie-pop aandragen.
De muziek van Yukon Blonde laat zich beluisteren als The Flaming Lips dat flirt met pure pop, als 10CC dat de muziek uit de 80s heeft omarmd, als een willekeurig leuk 80s bandje dat ook invloeden uit de jaren 60 en 70 durft te omarmen of als The Strokes die zichzelf opnieuw hebben uitgevonden.
On Blonde is zo lichtvoetig, toegankelijk en aanstekelijk dat het kritische oor verdwijnt als sneeuw voor de zon, maar ook als je kritisch luistert naar On Blonde blijft de muziek van Yukon Blonde wat mij betreft met gemak overeind.
De aangename popliedjes van de Canadezen steken allemaal knap in elkaar, leggen steeds net wat andere accenten en bevatten ook stuk voor stuk subtiele verrassingen. De zang is van hoog niveau en hetzelfde kan gezegd worden over het gitaarwerk en de bijdragen van de synths, die ook nog eens prachtig zijn geïntegreerd in de fraaie productie en mix.
Yukon Blonde slaagt er op haar nieuwe plaat in om de jaren 60, 70, 80 en 90 aan elkaar te verbinden en doet dat ook nog eens met muziek die met beide benen in het heden staat en met geen mogelijkheid te weerstaan is. Genoeg redenen om On Blonde te omarmen dus. Erwin Zijleman
