Southeastern was niet alleen een bijzonder veelzijdige plaat, maar ook een hele intense en emotionele plaat. Jason Isbell had zijn leven lange tijd niet op de rails en rekende met Southeastern op indrukwekkende wijze af met zijn demonen.
Zijn leven is inmiddels weer in een wat rustig vaarwater terecht gekomen en dat hoor je op zijn nieuwe plaat Something More Than Free.
Jason Isbell maakt op zijn nieuwe plaat vooral ingetogen muziek en lijkt de rock te hebben afgezworen. Vergeleken met de songs op Southeastern zijn ook zijn teksten een stuk minder heftig, waardoor de nieuwe plaat, zeker bij eerste beluistering, wat minder impact heeft dan de zo indringende voorganger.
Het betekent niet dat Something More Than Free een zwakke plaat is of een duidelijk mindere plaat dan zijn voorganger. Jason Isbell grijpt op zijn nieuwe plaat vooral terug op het verleden en doet dat op hele mooie wijze. Als je bij de eerste paar tracks op de plaat associaties hebt met The Band, met Bruce Springsteen en met Ryan Adams (ten tijde van Heartbreaker) is duidelijk dat Jason Isbell wederom een uitstekende plaat heeft afgeleverd.
Isbell schrijft nog altijd songs die direct bij eerste beluistering iets memorabels hebben en ondanks het feit dat de Amerikaan zijn gevaarlijkste demonen inmiddels heeft verjaagd, zitten zijn teksten nog altijd vol pieken en dalen. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal bijzonder aangenaam, zonder te vervallen in clichés en de productie van Dave Cobb (die ook Southeastern produceerde) is wederom prachtig.
Something More Than Free mist misschien de rauwe emotie en urgentie van zijn voorganger, maar compenseert dit met een serie erg sterke songs. Het is een plaat die het waarschijnlijk zal moeten doen zonder de superlatieven die Southeastern ten deel vielen, maar ik hoor op het moment echt niet veel rootsplaten die beter zijn dan deze. Prima plaat dus. Erwin Zijleman
cd 
2 LP's