In mijn recente bespreking van het debuut van The Bohicas suggereerde ik nog dat de vijver met leuke jonge Britse gitaarbands momenteel aardig aan het opdrogen is. Het is een bewering die nauwelijks meer vol te houden is wanneer vrijwel gelijktijdig met het debuut van The Bohicas nog een debuut verschijnt dat de liefhebbers van Britse gitaarbands tevreden doet glimlachen.
Dit debuut wordt afgeleverd door Hooton Tennis Club uit Liverpool. De band met de wat suffe naam heeft met Highest Point In Cliff Town een debuut afgeleverd dat, misschien nog wel meer dan het debuut van The Bohicas, vol staat met vrijwel onweerstaanbare popsongs.
Zoals het een band uit Liverpool betaamd begint Hooton Tennis Club bij de muzikale erfenis van The Beatles en dan met name bij de beginjaren van de band. De popliedjes van Hooton Tennis Club hebben net als die van de Fab Four genoeg aan mooi gitaarwerk en meerstemmige vocalen en laten de zon vrijwel onmiddellijk schijnen, zeker wanneer ook nog wat psychedelica wordt toegevoegd aan het warme geluid van de band.
Hooton Tennis Club is gelukkig niet in het verleden blijven steken en verwerkt ook allerlei andere invloeden in haar zo aanstekelijke muziek. Dit varieert van de lo-fi van Pavement en Guided By Voices tot flink wat echo’s uit de hoogtijdagen van de Amerikaanse garagerock uit de jaren 60, maar ook invloeden van bands als Big Star en Teenage Fanclub zijn duidelijk hoorbaar.
Dat zijn geen invloeden waarmee je je onmiddellijk kunt onderscheiden van de concurrentie, maar dankzij de prachtige productie van voormalig The Coral gitarist Bill Ryder-Jones en de veelvuldige benadering van het perfecte popliedje, heeft Hooton Tennis Club meerdere sterke wapens in handen.
Net als bij The Bohicas is het maar de vraag of we het over tien jaar nog zullen hebben over Hooton Tennis Club, maar helemaal kansloos acht ik deze prima band uit Liverpool zeker niet. Zeker niet na dit uitstekende debuut. Erwin Zijleman
cd 
LP