Robert Forster maakte minstens een handvol onbetwiste meesterwerken met The Go-Betweens, maar ook solo heeft de Australische muzikant inmiddels een respectabel oeuvre opgebouwd. Het is een helaas vrij onbekend oeuvre, want de vier soloplaten die Robert Forster in de jaren 90 maakte kregen niet veel aandacht. Het in 2008 verschenen The Evangelist kreeg dit gelukkig wel, en terecht.
Zeven jaar na deze prachtplaat is Robert Forster eindelijk terug. Na het donkere, over het algemeen stemmige en door het overlijden van mede Go-Between Grant Mclennan getekende The Evangelist, klinkt Songs To Play relatief zonnig.
Het lijkt af en toe wel of The Go-Betweens zijn herrezen en dat is goed nieuws. Heel goed nieuws zelfs. Robert Forster verrast op Songs To Play met popliedjes die je na één keer horen nooit meer wilt vergeten, maar het zijn ook popliedjes vol emotie en vol verrassende wendingen.
Flarden van The Go-Betweens duiken zoals gezegd nadrukkelijk op, maar Songs To Play grijpt ook terug op de muziek van The Velvet Underground en het solowerk van Lou Reed. Ik hoor verder persoonlijk ook veel van Roxy Music, zeker in de instrumentatie, die varieert van gloedvol tot stekelig.
Songs To Play is een tijdloze plaat vol popsongs die ook in de jaren 70 gemaakt hadden kunnen zijn en destijds de concurrentie met de groten der aarde aan hadden gekund. Op de onlangs uitgebrachte, maar in Nederland helaas moeilijk verkrijgbare, Go-Betweens box is goed te horen hoe goed het werk van deze Australische band was. Songs To Play van Robert Forster ligt in het verlengde van dit werk en doet er niet voor onder.
Het is een intieme plaat vol met prachtsongs. Het is een plaat die doet verlangen naar muziek van weleer, maar het is ook een plaat die vooruit kijkt en in het heden hoort bij het beste dat is verschenen.
Songs To Play is bovendien een plaat die alleen maar beter en onweerstaanbaarder wordt. ‘Songs that creep up and throttle you from behind’ volgens The Guardian en zo is het maar net. Prachtplaat! Erwin Zijleman
cd 
LP+cd