Paul Young maakte aan het begin van de jaren 80 de podia onveilig met zijn zwaar ondergewaardeerde band Q-Tips, maar kreeg halverwege de jaren 80 als soloartiest de erkenning die hij als zanger zo verdiende. No Parlez uit 1983 en The Secret Of Association uit 1985 gingen in miljoenen over de toonbank en maakten van Paul Young terecht een wereldster.
Toen de jaren 90 eenmaal waren begonnen ging de carrière van Paul Young echter als een nachtkaars uit. Paul Young maakte in de jaren 90 nog een aantal platen, liet ook in het nieuwe millennium nog enkele malen van zich horen, maar de glans was er af, al bleef de Brit natuurlijk een uitzonderlijk zanger.
Paul Young werd eerder dit jaar 60 en viert dat nu met zijn eerste plaat in een jaar of tien (tussentijds dook hij nog wel op met de gelegenheidsband Los Pacaminos).
Good Thing zal het commerciële succes van No Parlez en The Secret Of Association niet gaan benaderen en is natuurlijk ook niet zo goed als de twee klassiekers uit het oeuvre van Paul Young, maar voor het eerst in heel veel jaren heb ik weer eens genoten van een plaat van de Britse zanger.
Op Good Thing covert Paul Young voornamelijk obscure klassiekers uit de Memphis soul en dat zijn de songs die het best passen bij zijn bijzondere stem. Vergeleken met zijn platen uit de jaren 80 klinkt Paul Young op zijn nieuwe plaat wat minder krachtig, maar hij heeft nog altijd soul en bovendien een lekker klinkend eigen geluid.
Good Thing sluit in muzikaal opzicht aan bij de platen die Paul Young maakte in zijn beste jaren, al wint de pure soul het dit keer van de flirts met pop. De prima muzikanten die hem omringen zetten een dampend soulgeluid neer, waarop Paul Young vervolgens zijn kunsten mag vertonen. Dat gaat hem beduidend minder makkelijk af dan een jaar of 30 geleden, maar het zingen is Paul Young nog steeds niet verleerd.
Good Thing heeft niet de urgentie of uitzonderlijke klasse van No Parlez en The Secret Of Association, maar het is wel een plaat die met name de avonden bijzonder aangenaam inkleurt met tijdloze soulmuziek. Soms is dat genoeg en dat soms is van toepassing op Good Thing van Paul Young. De critici zullen hem ongetwijfeld neersabelen, maar ik ben blij dat Paul Young terug is en absoluut tevreden met het heerlijk klinkende Good Thing, dat me ook weer op het spoor heeft gezet van de man's beste platen. Erwin Zijleman
