Ik was eigenlijk naar een hele andere band op zoek, maar de zoekresultaten van Spotify zijn soms onnavolgbaar. Uit nieuwsgierigheid heb ik de door Spotify aangereikte plaat van Psychic Ills toch maar even aangeklikt en sindsdien ben ik behoorlijk in de ban van de muziek van de band uit New York. De naam Psychic Ills klinkt mij op een of andere manier bekend in de oren, maar ik geloof niet dat ik de vorige vier platen van de band heb beluisterd.
Het eerder dit jaar verschenen Inner Journey Out is de vijfde plaat van de band rond Tom Gluibizzi en Tres Warren en ik vind het een hele mooie.
Psychic Ills doet op haar vijfde plaat bij eerste beluistering meer dan eens denken aan Mazzy Star, maar het is wel Mazzy Star met een zanger en het is Mazzy Star met veel meer invloeden uit de psychedelica en vooral ook de Amerikaanse rootsmuziek.
Het muziek waarin de stem van Hope Sandoval ieder moment kan opduiken en dan is het even schrikken als in de derde track niemand minder dan Hope Sandoval opduikt. De bijdrage van de zangeres van Mazzy Star blijft beperkt tot één track, maar smaakt naar meer.
De muziek van Psychic Ills heeft het dromerige van de muziek van Mazzy Star, maar bereikt een bezwerend effect met andere wapens. Zanger Tress Warren heeft natuurlijk niet de zwoele stem die bij Mazzy Star zo bepalend is, maar zingt heerlijk loom. Het past prachtig bij de al even lome klanken op Inner Journey Out.
Het zijn klanken waarin de gitaren prachtige lijntjes mogen tekenen, maar het warm klinkende orgel en de altijd prachtige pedal steel zijn in het geluid van Psychic Ills minstens even belangrijk.
De band uit New York neemt de tijd voor haar muziek en schotelt de luisteraar op Inner Journey Out maar liefst 14 songs en ruim een uur muziek voor. Da klinkt als een hele lange zit, maar de muziek van Psychic Ills wint aan kracht wanneer je je volledig mee kunt laten voeren op de melodieuze klanken en alle gevoel voor tijd even verliest. Inner Journey Out krijgt vervolgens een bezwerende uitwerking, waarna de op het eerste gehoor misschien wat monotone songs opeens de mooiste kleuren op het netvlies toveren.
Zeker wanneer je de plaat wat vaker hebt gehoord verdwijnt de op het eerste gehoor zo nadrukkelijk opdoemende vergelijking met Mazzy Star wat meer naar de achtergrond en heb ik vooral associaties met het briljante Ladies And Gentlemen We Are Floating In Space van de Britse band Spiritualized. Inner Journey Out is een heerlijke plaat om bij weg te dromen en iedere keer dat je wegdroomt bij de muziek van de band uit New York wint de plaat aan kracht.
Ik heb in het verleden vaak gemopperd op de zoekmachine van Spotify, maar nu de streaming dienst me in de laatste weken van 2016 zomaar een jaarlijstjesplaat in de schoot heeft geworpen, zal ik er nooit meer over klagen. De vijfde van Psychic Ills heeft maar weinig aandacht gekregen dit jaar, maar luister één keer en je bent verkocht. Meesterwerk! Erwin Zijleman
